بررسی تاثیر نقش نشاط ذهنی بر فرهنگ یادگیری با نقش میانجی خودکارآمدی معلمان مقطع ابتدایی اصفهان

هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر نقش نشاط ذهنی بر فرهنگ یادگیری با نقش میانجی خودکارآمدی معلمان مقطع ابتدایی اصفهان بود. در پژوهش حاضر از روش توصیفی از نوع معادلات ساختاری استفاده شد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه معلمان مقطع ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند که ۲۲۵ نفر بر مبنای نظریه (نافچینسکی و ماندفروم، ۲۰۰۸) به شیوه در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه فرهنگ یادگیری بارنت و همکاران (۲۰۰۱)، مقیاس خودکارآمدی موریس (۲۰۰۱) و پرسشنامه ذهنی رایان و فردریک (۱۹۹۷) بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از معادلات ساختاری با استفاده از نرم افزار AMOS-۲۴ استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد، مدل پژوهش از برازش خوبی برخوردار بود. مقدار ضریب نشاط ذهنی و خودکارآمدی تحصیلی می توانند ۳۳ درصد از تغییرات فرهنگ یادگیری را در معلمان مقطع ابتدایی اصفهان پیش بینی کنند. ضریب مسیر نشاط ذهنی به فرهنگ یادگیری مقدار ۰.۶۹ (بدست آمد P < ۰.۰۱)، ضریب مسیر خودکارآمدی به فرهنگ یادگیری مقدار ۰.۲۲ (بدست آمد P < ۰.۰۱). همچنین مسیر غیرمستقیم نشاط ذهنی به فرهنگ یادگیری از طریق خودکارآمدی با سطح معناداری کمتر از ۰.۰۱ معنی دار شد. نشاط ذهنی به طور غیرمستقیم و با میانجی خودکارآمدی بر روی فرهنگ یادگیری به میزان ۰.۰۷ تاثیرگذار بود (P < ۰.۰۱).

کلیدواژه ها:

شاط ذهنی ، فرهنگ یادگیری ، خودکارآمدی ، معلمان مقطع ابتدایی