بررسی رفتار خوردگی آرماتورهای فولادی در بتن های حاوی الیاف رزین اپوکسی در محیط آبی حاوی 5% وزنی سدیم کلراید

بتن ماده ای است که به دلیل شکل پذیری، قیمت پائین و دوام مصرف فراوانی در کارکردهای ساختمانی و زیربنایی دارد. بتن غالباً به وسیله میلگردهای فولادی برای افزایش استحکام مسلح می شود. خوردگی این میلیگرد ها در بتن، مهمترین عامل انهدام و تخریب سازه های بتنی محسوب می شود. یکی از روش های مناسب جهت جلوگیری از خوردگی آرماتورها و بهبد خوصا مکانیکی بتن، افزودن مواد مختلف برای کاهش نفوذ یون های مخرب در بتن است. در این مطالعه، الیاف رزین اپوکسی در درصدهای حجمی مختلف به عنوان افزودنی به دو مخلوط بتن با نسبت های آب به سیمان 0.45 و 0.60 افزوده شدند. میزان جذب رطوبت توسط بتن و روند خوردگی آرماتورهای فولادی در محلول 5% وزنی سدیم کلراید طی یک دوره 90 روزه با استفاده از آزمون الکتروشیمیایی پلاریزاسیون، میزان جذب آب و سنجش مقاومت الکتریکی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این بررسی حاکی از آن است که در نسبت آب به سیمان 0.45 و در حضور درصد حجمی بیشینیه از الیاف اپوکسی میزان جذب آب توسط بتن و به تبع آن میزان خوردگی آرماتورهای فولادی به طرز قابل توجهی کاهش می یابد.

کلیدواژه ها:

رفتار خوردگی ، بتن ، آرماتور فولادی ، الیاف رزین اپوکسی