اعتیاد به تکنولوژی و بازی های دیجیتال

نفوذ روزافزون فناوری های هوشمند و بازی های دیجیتال در زندگی روزمره به پدیده ای فراگیر به نام «اعتیاد به تکنولوژی» انجامیده است؛ وضعیتی که پیامدهای عاطفی، شناختی و رفتاری گسترده ای بر کودکان، نوجوانان و بزرگسالان داشته و به یک دغدغه جدی در بهداشت روان تبدیل شده است. این مقاله با تکیه بر پژوهش های انجام شده از سال ۲۰۲۰/۱۴۰۰ به بعد و استفاده از ده منبع تازه، به تبیین مفهومی اعتیاد فناوری، عوامل خطر، پیامدها و رویکردهای مداخله ای می پردازد. یافته ها نشان می دهد متغیرهای فردی نظیر تنظیم هیجان، اضطراب، و کارکرد اجرایی، در کنار عوامل اجتماعی از جمله کارکرد خانواده و کیفیت تعامل گروه همسالان، نقش تعیین کننده ای در گرایش افراطی به بازی و ابزار هوشمند دارند. در عین حال، رویکردهای شناختی-رفتاری، مداخله های گروه محور، و سیاست های بهداشت عمومی توانسته اند در کاهش نشانه های اختلال بازی و استفاده بیمارگونه از تلفن هوشمند موثر واقع شوند. نتیجه گیری مقاله بر طراحی برنامه های نوآورانه پیشگیرانه، آموزش سواد رسانه ای و ترویج سبک زندگی دیجیتال متعادل تاکید دارد.واژگان کلیدی: اعتیاد فناوری؛ بازی دیجیتال؛ اختلال بازی اینترنتی