تاثیر بازنمایی ذهنی معلمان از دانش آموزان بر نگرش تحصیلی آنان

یکی از مولفه های اساسی در موفقیت آموزشی دانش آموزان، نگرش تحصیلی آنان نسبت به یادگیری، مدرسه و نقش خود در فرایند آموزش است. این نگرش تحت تاثیر عوامل متعددی شکل می گیرد که یکی از آن ها، بازنمایی ذهنی معلم از دانش آموز است؛ یعنی تصویری که معلم در ذهن خود از توانایی، انگیزه، شخصیت و قابلیت های یادگیرنده دارد. هدف این مقاله، تحلیل نقش این بازنمایی ذهنی در شکل گیری یا تغییر نگرش تحصیلی دانش آموزان است. مسئله اصلی آن است که بازنمایی های ناهشیار معلمان چگونه می توانند از طریق تعاملات روزمره، پیام های کلامی و غیرکلامی، سطح حمایت آموزشی، و شیوه ارزشیابی، بر نگرش دانش آموزان تاثیر بگذارند. در این مقاله، با رویکردی تحلیلی-مروری، مفاهیم کلیدی همچون بازنمایی ذهنی و نگرش تحصیلی تبیین شده و نظریه هایی مانند خودتحقق گرایی، برچسب زنی، ادراک اجتماعی و شناخت اجتماعی به عنوان چارچوب نظری مورد بررسی قرار گرفته اند. همچنین پیشینه پژوهش های داخلی و بین المللی، از جمله پژوهش های روزنتال و جاکوبسن درباره اثر پیگمالیون، شواهدی درباره تاثیر انتظارات و تصویر ذهنی معلم بر نگرش تحصیلی ارائه می دهد. نتایج کلی مقاله نشان می دهد که بازنمایی ذهنی معلم، پدیده ای تعیین کننده اما اغلب نادیده گرفته شده در روان شناسی آموزش است که می تواند به شکل گیری نگرش مثبت یا منفی نسبت به تحصیل منجر شود. بر همین اساس، توجه به آموزش حرفه ای معلمان، بازتاب گری شناختی و طراحی ابزارهای سنجش دقیق این بازنمایی ها، از جمله راهکارهای پیشنهادی برای بهبود نگرش تحصیلی دانش آموزان از مسیر تعامل تربیتی موثر با معلم است.

کلیدواژه ها:

بازنمایی ذهنی ، نگرش تحصیلی ، تصویر ذهنی معلم ، تعامل تربیتی ، روان شناسی آموزش