تاثیر روابط مثبت معلم-دانش آموز بر یادگیری/

رابطه مثبت و حمایتی میان معلم و دانش آموز یکی از مهم ترین عوامل تاثیرگذار بر کیفیت یادگیری و رشد تحصیلی دانش آموزان به شمار می رود. در این مقاله، تاثیر روابط عاطفی و تعاملی مثبت معلم-دانش آموز بر فرآیندهای یادگیری مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند که وقتی دانش آموزان احساس می کنند معلم آن ها را درک می کند، به آن ها احترام می گذارد و از پیشرفت آن ها حمایت می کند، انگیزه درونی، اعتماد به نفس تحصیلی و مشارکت فعال آن ها در کلاس به طور چشم گیری افزایش می یابد. این روابط گرم و مثبت همچنین موجب کاهش اضطراب امتحان، افزایش تاب آوری در برابر چالش های آموزشی و بهبود مهارت های اجتماعی می شود.روش این پژوهش به صورت توصیفی-تحلیلی و با تکیه بر داده های حاصل از مطالعات کیفی و کمی انجام شده در دهه اخیر تدوین شده است. مرور مطالعات بین المللی و داخلی نشان می دهد که کیفیت رابطه معلم با دانش آموز به ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه، نقش تعیین کننده ای در ایجاد محیطی امن، مشارکتی و انگیزشی برای یادگیری دارد. همچنین، معلمانی که از مهارت های ارتباطی قوی، همدلی، صبر و توجه به تفاوت های فردی دانش آموزان برخوردارند، تاثیر بسزایی در بهبود عملکرد تحصیلی آنان دارند.در نهایت، مقاله بر لزوم توانمندسازی معلمان در حوزه مهارت های بین فردی، طراحی دوره های آموزشی ویژه برای ارتقاء روابط حرفه ای در کلاس درس و ایجاد فرهنگ مدرسه ای حمایت گر تاکید دارد. توسعه روابط انسانی مثبت در نظام آموزشی، عاملی کلیدی در افزایش کیفیت یادگیری و شکل گیری نگرش مثبت دانش آموزان نسبت به مدرسه و تحصیل محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: روابط معلم و دانش آموز ، انگیزه تحصیلی ، یادگیری موثر ، محیط آموزشی حمایت گر ، مهارت های بین فردی ، ارتباط عاطفی ، عملکرد تحصیلی.