تحلیل جرم شناسی قاچاق انسان و اعضای بدن در فضای سایبری

نیاز فزاینده به پیوند اعضا، به دلیل افزایش تعداد بیماران نیازمند و کمبود اهدای اعضای بدن، بازار سیاه پر سود و پرسرعتی را ایجاد کرده است. فضای مجازی به عنوان ابزاری برای دسترسی سریع و پنهانی به این بازار سیاه عمل می کند. استفاده از رمزنگاری، شبکه های خصوصی مجازی (VPN) و ارزهای دیجیتال، ردیابی و شناسایی مجرمان را سخت تر می کند. صنایع مختلف، به ویژه در بخش های کشاورزی، ساخت و ساز و خدمات خانگی، به دنبال نیروی کار ارزان قیمت هستند. قاچاقچیان، با فریب افراد آسیب پذیر، آنها را به کار اجباری در شرایط غیر انسانی وادار می کنند. فضای مجازی، به عنوان ابزاری برای تبلیغات فریبنده، جذب و انتقال قربانیان به کار گرفته می شود. سایت ها و شبکه های اجتماعی، برای جذب و هدایت قربانیان و همچنین برای دسترسی آسان مشتریان به شبکه های قاچاق استفاده می شوند. این امر، به دلیل ماهیت پنهانی و ناشناس بودن این فضا، شناسایی و جلوگیری از این جرم را به چالش می کشد. افراد در کشورهای در حال توسعه و یا مناطق فقیرنشین، به دلیل فقر و بی کاری، در معرض خطر قاچاق قرار دارند. عدم دسترسی به فرصت های شغلی مناسب، آنها را به پذیرش پیشنهادات فریبنده قاچاقچیان سوق می دهد. جنگ، خشونت و ناامنی، موجب آوارگی و بی خانمانی افراد می شود و آنها را به قربانیان بالقوه قاچاق تبدیل می کند. استفاده از تکنیک های پیشرفته هوش مصنوعی و رمزنگاری، باعث می شود رد پای قاچاقچیان سخت تر پیدا شود. قوانین و مقررات موجود در بسیاری از کشورها، برای مقابله با قاچاق در فضای مجازی، کافی نیستند. این قوانین اغلب به روز نشده و با تکنولوژی های جدید همخوانی ندارند. برای مبارزه موثر با این پدیده، به رویکردی چند وجهی نیاز است که شامل تقویت قوانین، افزایش آگاهی عمومی، همکاری بین المللی موثر، سرمایه گذاری در آموزش و فناوری های مرتبط با شناسایی و ردیابی مجرمان، و حمایت از قربانیان باشد. در این تحقیق تلاش داریم تا با روش توصیفی و تحلیلی به بررسی علل و عوامل بروز قاچاق انسان در فضای سایبری بپردازیم.

کلیدواژه ها:

قاچاق انسان ، فضای مجازی ، هوش مصنوعی ، جرم ، پیشگیری.