تاثیر روانشناسی بر رابطه معلم­ ودانش آموز و تاثیر آن بر یادگیری در مقطع ابتدایی

این مقاله با هدف بررسی تاثیر روان شناسی بر کیفیت رابطه میان معلم و دانش آموز و نقش این رابطه در بهبود فرایند یادگیری در مقطع ابتدایی تدوین شده است. در این پژوهش تلاش شده تا با رویکردی تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و بررسی منابع معتبر، ابعاد روان شناختی تعاملات آموزشی شناسایی و تحلیل گردد. رابطه معلم دانش آموز به مثابه یکی از مولفه های بنیادین در فضای یادگیری، نقش تعیین کننده ای در شکل گیری انگیزه، امنیت روانی و رشد شناختی دانش آموزان دارد. ویژگی های روانی معلمان از جمله همدلی، خودآگاهی، تنظیم هیجانی و مهارت های ارتباطی، در شکل گیری روابط مثبت و سازنده موثرند. همچنین، ویژگی های روانی و نیازهای رشدی دانش آموزان ابتدایی، واکنش آن ها به رفتارهای معلم را تحت تاثیر قرار داده و زمینه ساز مشارکت یا اجتناب از یادگیری می گردد. یافته های مقاله نشان می دهد که روابط مثبت معلم و دانش آموز، ضمن تقویت احساس تعلق به مدرسه، باعث ارتقای عملکرد تحصیلی، کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس در کودکان می شود. در پایان، راهکارهایی برای ارتقای کیفیت این روابط از طریق آموزش روان شناختی به معلمان و بازطراحی ساختار حمایتی مدارس ارائه گردیده است.

کلیدواژه ها:

روان شناسی یادگیری ، رابطه معلم و دانش آموز ، آموزش ابتدایی ، مهارت های ارتباطی ، امنیت روانی ، انگیزش تحصیلی