بررسی چرخه تحریم، انتقال فناوری و مدیریت بحران در صنعت نفت ایران

یکی از مهم ترین و پیچیده‎ترین ساحت‎های مربوط به صنعت نفت، مقوله انتقال فناوری به این عرصه است؛ از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تحریم های بین المللی بر صنعت نفت ایران است. بدون انتقال فناوری، امکان فعالیت در این عرصه بسیار محدود و بسیار گران خواهد شد. همین امر موجب شده است که در منازعات بین‎المللی میان کشورهای نفتی و قدرت‎های بزرگ و نظم‎دهنده نظام بین‎الملل، مقوله تحریم صنعت نفت در شمار کاربردی‎ترین تحریم‎ها و به مثابه یک اولویت قرار گیرد. تحریم‎های بین‎المللی که در منشور سازمان ملل متحد نیز پیش‎بینی شده است، ابزاری قدرتمند است که امکان مهار مزیت های نسبی بازیگران را دارد. دستیابی کشور تحریم شده به فناوری و پیشرفت صنعتی در یک عرصه که مهم ترین بخش درآمدی دولت است، باعث می‎شود که الگوهای رفتاری این دولت تغییر یابد؛ زیرا انتخاب‎های او را محدود می‎سازد و روندهای سیاست خارجی را متفاوت می‎کند. این پژوهش در صدد پاسخ به این پرسش است که تحریم های بین المللی نفتی در سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ م. چه تاثیراتی بر انتقال فناوری به ایران در زمینه صنعت نفت داشته است؟ فرضیه پژوهش این است که تحریم‎های بین‎المللی در صنعت نفت، کاهش طبیعی تولید نفت و کاهش فروش آن در بازارهای جهانی و چالش‎های سرمایه گذاری خارجی در این حوزه را موجب شده است. یافته‎های پژوهش نشان داد فشار بر درآمدهای نفتی ایران و تاثیر آن بر محدودیت های شدید مالی، اعمال فشار بر سرمایه گذاری خارجی، ممانعت از ورود فناوری های نوین و خروج اجباری شرکت های بین المللی و همچنین مدیریت ناکارآمد به ویژه در سال‎های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰ م. سبب زوال فناوری ها در همه بخش ها از جمله صنعت نفت شده است. البته دولت ایران توانسته است با حمایت از نخبگان داخلی و شرکت های فناورانه و دانش بنیان مرتبط با فناوری های صنعت نفت، بخشی از پیامدهای منفی تحریم‎ها را کاهش دهد. انجام این پژوهش نظری با روش توصیفی و تحلیلی و جمع آوری اطلاعات از طریق فیش برداری و مراجعه به منابع کتابخانه ای و اسناد بین‎المللی صورت گرفته است.

کلیدواژه ها:

تحریم ها ، انتقال فناوری ، صنعت نفت ، ایران