بررسی آزمایشگاهی پارامترهای موثر بر کشش بین سطحی نفت-آب در سیلاب زنی آب هوشمند به نفت حاوی آسفالتین

آسفالتین ها باعث مشکلات زیادی در بخش های بالادستی و پایین دستی صنعت نفت می شوند. از طرفی، تولید آب همراه نفت در مخازن نفتی در دوره دوم تولید که دارای آبده فعال یا تحت عملیات سیلاب زنی هستند، یکی از چالش های اصلی تولیدی را تشکیل می دهد. در چنین شرایطی تشکیل امولسیون آب در نفت اجتناب ناپذیر بوده و آسفالتین به عنوان پایدارکننده امولسیون عمل می کند. درنتیجه بیشتر مقالات تنها به مشکلات ناشی از رسوب و ته نشینی آسفالتین در شرایط تشکیل امولسیون آب و نفت پرداخته اند. در مقابل، تعداد کمی از کارهای انجام شده بر روی بر هم کنش سیال-سیال آب و نفت در هنگام تزریق آب به مخازن نفتی دارای آسفالتین متمرکز شده اند. بر این اساس، این پژوهش به مطالعه ی آزمایشگاهی کشش سطحی بین نفت آسفالتین دار و آب هنگام تزریق آب هوشمند می پردازد. جهت نیل به این هدف برهم کنش های سیال/سیال با دقت مورد بررسی قرارگرفته و سپس تاثیر پارامترهای موثر نظیر شوری و ترکیب یونی آب و نوع نمک، نقش زمان، اثر نفت مدل، نوع آسفالتین و حضور یا عدم حضور نفتنیک اسید بر کشش بین سطحی آب هوشمند و نفت حاوی آسفالتین مورد آزمایش قرار گرفته است. نتایج نشان داد که کم ترین میزان کشش سطحی برای نمک های منیزیم کلرید، کلسیم کلرید و سدیم سولفات در شوری های پایین به دست آمدند. در تمام شوری ها به جز در آب دریای دو بار رقیق شده، کشش بین سطحی بعد از گذشت ده روز مقادیر بیشتری را نسبت به زمانی که نفت و آب تازه در کنار هم قرار داده شده، نشان داد. با حضور نفتنیک اسید در فاز توده نفتی نسبت به آسفالتین تنها، کاهش بیشتری از کشش بین سطحی دیده شد. همچنین، کمترین میزان کشش بین سطحی در شوری آب دریا مشاهده شد. یافته های این مطالعه ادبیات حوزه ی ازدیاد برداشت در مطالعات میدانی بر روی نفت های آسفالتین دار و آب هوشمند را غنی تر خواهد نمود.

کلیدواژه ها:

آسفالتین ، کشش بین سطحی ، سیلاب زنی آب ، آب هوشمند ، ازدیاد برداشت نفت