بررسی تجربی کارایی حذف آلاینده های شیرابه پسماند با استفاده از فرآیندهای UV/O₃ و H₂O₂
محل انتشار: مجله پژوهش نفت، دوره: 35، شماره: 1404
سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 23
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PRRIP-35-1404_010
تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1404
چکیده مقاله:
مقدمه: شیرابه پسماند ، حاوی مواد آلی چالش برانگیز و سموم پایدار بوده و نگرانی های زیست محیطی قابل توجهی را به همراه دارد. فرآیندهای اکسیداسیون پیشرفته (AOPs) به عنوان یک راه حل مناسب و موثر برای تصفیه شیرابه مطرح شده اند. در این تحقیق ، تاثیر فرایندهای مختلف اکسیداسیون پیشرفته در تصفیه شیرابه را مورد بررسی قرار می دهد. بررسی ها به صورت مطالعه تجربی بر روی شیرابه زباله شهر آغاجاری در مقیاس آزمایشگاهی انجام شده است.مواد و روش ها: روش های مورد استفاده ، تکنیک های ماورا بنفش (UV)، ازن با هیدروژن پراکسید برای تصفیه شیرابه پسماند در پایلوت آزمایشگاهی انجام شده است . در ابتدا شرایط بهینه برای O۳ و H۲O۲ فراهم شد و سپس تاثیر روش های اکسیداسیون پیشرفته شامل (UV/O۳، UV/H۲O۲، O۳/H۲O۲) در زمان های مختلف و اثر pH بر روی حذفTOC ، BOD و COD تعیین شد.یافته ها: روش های اکسیداسیون پیشرفته UV/H۲O۲و H۲O۲/O۳ در مقایسه با هم تفاوت معنی داری را نشان می دهند. فرآیند H۲O۲ /O۳ حذف TOC (۹۰/۱ % در۲۰ دقیقه) را در مقایسه با H۲O۲/ UV (۸۵/۳ % در ۸۰ دقیقه) نشان داد. علاوه بر این، در فرآیند H۲O۲ /O۳ بیشترین درصد حذف TOC (۷۶ %) و BOD ( %۶۶/۳) در مقایسه با UV/H۲O۲ ، حذف (۵۶/۳۳ % BOD و %۴۶/۳۵ TOC ) را نشان داد. هر دو فرآیند در ۸= PH نتایج بهینه را ارائه دادند. آزمایش های UV/H۲O۲نشان داد که زمان بهینه پرتودهی ۸۰ دقیقه است. البته اثر PH بر حذف آلاینده ها در محدوده (۲ - ۱۲) مورد بررسی قرار گرفت.نتیجه گیری: آزمایش های H۲O۲ / O۳ راندمان حذف بهتری نسبت به آزمایش های H۲O۲ / UV بر روی فرآیند حذف COD، BOD و TOC نشان داد. با توجه به حضور همزمان اکسید کننده های متعدد و اثر تشدید کنندگی آن ها از طریق تولید رادیکال های فعال هیدروکسیل (OH) می توان نتیجه گرفت که UV/O۳ کارآمدترین روش تصفیه شیرابه است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
صادق معتقد
همکار وزارت نفتی
امیر حسام حسنی
گروه مهندسی محیط زیست ، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
سید علیرضا میرزا حسینی
گروه مهندسی محیط زیست ، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست ، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
نبی الله منصوری
گروه مهندسی محیط زیست، دانشکده منابع طبیعی و محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران