تاثیر آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه بر انگیزش تحصیلی و پیشرفت درسی دانش آموزان ابتدایی

با توجه به تنوع توانایی های شناختی و یادگیری در میان دانش آموزان، نظام های آموزشی مدرن به دنبال روش هایی هستند که با ویژگی های فردی فراگیران هم خوانی داشته باشند. نظریه هوش های چندگانه گاردنر، با تاکید بر وجود انواع مختلفی از هوش انسانی نظیر زبانی، منطقی-ریاضی، موسیقایی، فضایی، بدنی-حرکتی، درون فردی، میان فردی و طبیعت گرا، چارچوبی نظری فراهم می سازد که می تواند پایه ای برای طراحی آموزشی متنوع و فراگیر باشد. هدف این پژوهش بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه بر انگیزش تحصیلی و پیشرفت درسی دانش آموزان ابتدایی است.روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون–پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی مدارس دولتی در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۴ است که از میان آن ها یک نمونه ۶۰ نفری (۳۰ نفر گروه آزمایش، ۳۰ نفر گروه کنترل) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شد. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسش نامه استاندارد انگیزش تحصیلی والرند (۱۹۹۲) و آزمون پیشرفت تحصیلی در دروس علوم و ریاضی است. گروه آزمایش به مدت ۸ هفته تحت آموزش مبتنی بر رویکرد هوش های چندگانه قرار گرفت، در حالی که گروه کنترل طبق شیوه های سنتی آموزش دیدند.یافته های پژوهش نشان داد که آموزش مبتنی بر هوش های چندگانه تاثیر معناداری بر افزایش انگیزش درونی، کاهش بی انگیزگی، و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان داشته است. همچنین، اثرگذاری این رویکرد در ارتقای مشارکت دانش آموزان در فعالیت های کلاسی و تقویت اعتمادبه نفس تحصیلی آن ها مشهود بود. نتایج حاکی از آن است که رویکردهای آموزشی متناسب با هوش های متنوع دانش آموزان می توانند بستری موثر برای یادگیری معنادار، پایدار و انگیزشی فراهم آورند.این پژوهش بر اهمیت بازاندیشی در شیوه های تدریس سنتی و لزوم طراحی برنامه های درسی چندوجهی و فردمحور تاکید دارد. بر این اساس، پیشنهاد می شود معلمان در آموزش های ضمن خدمت با مفاهیم هوش های چندگانه آشنا شوند و طراحی فعالیت های یادگیری را با رویکردهای متنوع و خلاقانه دنبال کنند.

کلیدواژه ها:

هوش های چندگانه ، انگیزش تحصیلی ، پیشرفت درسی ، آموزش ابتدایی ، یادگیری معنادار