ارزیابی تطبیقی اثر رویکردهای آموزش همدلانه و سنتی بر رشد سواد هیجانی در دانش آموزان پایه های اول تا سوم ابتدایی

سواد هیجانی به عنوان توانایی شناخت، فهم و مدیریت هیجانات خود و دیگران، یکی از مهارت های بنیادین در توسعه همه جانبه دانش آموزان به شمار می آید و نقش مهمی در شکل گیری روابط اجتماعی مثبت و موفقیت تحصیلی ایفا می کند. در دهه های اخیر، رویکردهای آموزش هیجانی متنوعی برای ارتقای این مهارت ها در محیط های آموزشی معرفی شده است که از جمله آن ها می توان به آموزش همدلانه اشاره کرد. این پژوهش با هدف ارزیابی تطبیقی اثر دو رویکرد آموزش همدلانه و روش های سنتی آموزش بر رشد سواد هیجانی دانش آموزان پایه های اول تا سوم ابتدایی انجام گرفت. روش تحقیق شبه آزمایشی بود و با استفاده از طرح پیش آزمون و پس آزمون همراه با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری شامل دانش آموزان دوره ابتدایی در سال تحصیلی ۴۰۳–۴۰۴ بود که از طریق نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه استاندارد و معتبر سواد هیجانی بود که از لحاظ روایی و پایایی بررسی و تایید شده بود. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آماری مناسب نشان داد که آموزش مبتنی بر رویکرد همدلانه به طور معناداری باعث افزایش رشد سواد هیجانی در دانش آموزان می شود، در حالی که روش های سنتی تاثیر کمتری بر این رشد دارند. یافته های پژوهش تاکید می کند که توسعه مهارت های هیجانی و اجتماعی باید با تمرکز بر رویکردهای آموزش همدلانه صورت گیرد تا کودکان بتوانند درک بهتری از هیجانات خود و دیگران داشته باشند و در نتیجه رفتارهای همدلانه و روابط اجتماعی سالم تری را تجربه کنند. همچنین، این مطالعه پیشنهاد می کند که معلمان و مربیان آموزشی از فنون و روش های همدلی بهره بگیرند تا محیط یادگیری هیجانی غنی تری ایجاد کنند و بدین ترتیب، زمینه رشد همه جانبه و موفقیت تحصیلی دانش آموزان را فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

سواد هیجانی ، آموزش همدلانه ، روش سنتی ، رشد هیجانی ، دانش آموزان ابتدایی ، آموزش عاطفی