هوش حرکتی و یادگیری معنادار: بررسی نقش فعالیت های حرکتی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی

در عصر حاضر، توجه به سبک های مختلف یادگیری و ظرفیت های متنوع هوش های چندگانه، به ویژه هوش حرکتی-بدنی، از اهمیت روزافزونی برخوردار شده است. هوش حرکتی یکی از مولفه های اصلی در نظریه هوش های چندگانه گاردنر است که توانایی هماهنگی بدن، کنترل حرکات و استفاده هدفمند از بدن برای بیان احساسات یا حل مسئله را شامل می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فعالیت های حرکتی در بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان دوره ابتدایی، با تاکید بر یادگیری معنادار، انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی-تحلیلی و با بهره گیری از منابع علمی و مطالعات تجربی داخلی و خارجی بوده است. یافته ها نشان می دهد که مشارکت در فعالیت های حرکتی هدفمند مانند بازی های آموزشی، تمرینات تعادلی، حرکات ریتمیک و ورزش های گروهی، علاوه بر افزایش انگیزه و نشاط در دانش آموزان، موجب تقویت تمرکز، حافظه فعال، مهارت های ارتباطی و در نهایت ارتقای عملکرد تحصیلی آنان می شود. همچنین، فعالیت های حرکتی با فراهم کردن بستر یادگیری مبتنی بر تجربه، به ایجاد ارتباط عمیق تر میان آموخته ها و موقعیت های واقعی کمک کرده و یادگیری معنادار را تسهیل می کند. این نتایج نشان می دهد که ادغام حرکت در فرآیند آموزش نه تنها یک ابزار مکمل، بلکه یک ضرورت برای دستیابی به تربیت جامع در ابعاد جسمی، شناختی، عاطفی و اجتماعی است. در پایان، پیشنهاد می شود که معلمان، به ویژه در دوره ابتدایی، فعالیت های حرکتی را در برنامه های درسی خود گنجانده و از این ظرفیت به منظور بهبود کیفیت آموزش بهره بگیرند.

کلیدواژه ها:

هوش حرکتی ، یادگیری معنادار ، عملکرد تحصیلی ، دوره ابتدایی ، فعالیت های بدنی ، آموزش تلفیقی