بازی، تعامل معلم و دانش آموز، آموزش ابتدایی، یادگیری مبتنی بر بازی، مشارکت دانش آموز

در عصر حاضر، نقش آموزش و پرورش تنها به انتقال مفاهیم درسی محدود نمی شود، بلکه باید بستری را برای پرورش استعدادهای چندگانه، توانمندی های فردی و اجتماعی دانش آموزان فراهم کند. از جمله ظرفیت هایی که در این راستا اهمیت فزاینده ای یافته است، فعالیت های غیردرسی نظیر برنامه های فرهنگی، هنری و ورزشی در مدارس است. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش مشوق های غیردرسی در کشف و پرورش استعدادهای دانش آموزان و شناسایی چالش های موجود در مسیر اجرایی آن ها انجام شده است. پژوهش حاضر با تکیه بر مطالعات نظری و بررسی منابع معتبر فارسی و انگلیسی تنظیم شده است. یافته ها نشان می دهد که فعالیت های فرهنگی می توانند بستر مناسبی برای رشد خلاقیت، تقویت مهارت های ارتباطی، مسئولیت پذیری اجتماعی و علاقه مندی به حوزه های علوم انسانی فراهم کنند. در همین راستا، مشارکت در برنامه های هنری موجب ارتقاء هوش های چندگانه از جمله هوش موسیقایی، تصویری–فضایی و درون فردی می گردد. همچنین، فعالیت های ورزشی با تاکید بر هوش بدنی–جنبشی، روحیه کار گروهی، رهبری، و انضباط فردی، زمینه ساز شناسایی استعدادهای ویژه ورزشی و ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی دانش آموزان هستند. با این حال، اجرای اثربخش این برنامه ها با چالش های متعددی روبه روست. چالش های ساختاری نظیر تمرکزگرایی، نبود ساختارهای اجرایی مستقل و سیاست گذاری های ناهماهنگ، از مهم ترین موانع شناخته می شوند. در کنار آن، کمبود منابع انسانی متخصص، محدودیت های مالی، نگرش های سنتی والدین، و ضعف در مدیریت و ارزیابی مستمر، از جمله موانعی اند که تاثیر مستقیمی بر کیفیت اجرای برنامه های غیردرسی دارند. در نتیجه گیری پژوهش، بر ضرورت بازنگری در ساختار سازمانی آموزش و پرورش، توانمندسازی مدیران، طراحی چارچوب های شفاف اجرایی، و تقویت همکاری بین بخشی تاکید شده است. پیشنهاد می شود سیاست گذاران حوزه تعلیم و تربیت، با نگاهی جامع و آینده نگر، نقش مشوق های غیردرسی را به عنوان یکی از محورهای اصلی تربیت نسل آینده در برنامه ریزی های کلان آموزشی در نظر گیرند.

کلیدواژه ها:

فعالیت های غیردرسی ، کشف استعداد ، آموزش و پرورش ، هوش های چندگانه