کاربرد بازی در فرآیند تدریس: از تئوری تا عمل در آموزش ابتدایی

هدف از این مقاله مروری، بررسی جامع و تحلیلی کاربرد بازی در فرآیند تدریس در آموزش ابتدایی است. بازی، به عنوان یک ابزار قدرتمند آموزشی، پتانسیل بالایی برای افزایش مشارکت، انگیزه و یادگیری عمیق در دانش آموزان خردسال دارد. این پژوهش به بررسی مبانی نظری مرتبط با یادگیری مبتنی بر بازی، از جمله نظریه های سازنده گرایی، رفتارگرایی و شناختی می پردازد. همچنین، اهمیت بازی در توسعه مهارت های شناختی، اجتماعی و عاطفی کودکان در مراحل ابتدایی تحصیل مورد تاکید قرار می گیرد. در ادامه، این مقاله به جنبه های عملی پیاده سازی بازی در کلاس درس، چالش ها و راهکارهای موجود برای معلمان و طراحان آموزشی می پردازد. تاثیرات مثبت بازی بر عملکرد تحصیلی، حل مسئله و پرورش تفکر خلاق نیز از جمله مواردی است که به تفصیل بررسی خواهد شد. این مقاله با ارائه یک دیدگاه جامع، سعی در روشن ساختن مسیر برای استفاده موثرتر از بازی در محیط های آموزشی ابتدایی دارد و پتانسیل آن را برای ایجاد تجربه های یادگیری غنی و ماندگار برجسته می کند. یافته های این پژوهش، بینش های ارزشمندی را برای سیاست گذاران آموزشی، معلمان و والدین فراهم می آورد تا از ظرفیت های بازی به بهترین شکل ممکن در جهت ارتقای کیفیت آموزش و پرورش بهره مند شوند.

کلیدواژه ها:

آموزش ابتدایی ، یادگیری مبتنی بر بازی ، تئوری های یادگیری ، انگیزه ، تفکر خلاق