تحلیل نظام آموزش و پرورش در مقطع ابتدایی: چالش ها، راهکارها و چشم اندازهای نوین

آموزش ابتدایی، پایه ای ترین مرحله از نظام آموزشی هر کشور به شمار می رود و نقش حیاتی در شکل گیری شخصیت، مهارت های اجتماعی و علمی دانش آموزان دارد. اهمیت این مقطع از آن جهت است که کودکان در این دوران، نخستین مفاهیم آموزشی، فرهنگی و اخلاقی را فرا می گیرند و بنیان های شخصیتی و اجتماعی آنان شکل می گیرد. از این رو، کیفیت آموزش در این مرحله، تعیین کننده موفقیت های تحصیلی و شغلی آینده فرد و توسعه اجتماعی و اقتصادی کشورهاست.این مقاله با هدف بررسی ساختار، چالش ها و فرصت های نظام آموزش ابتدایی در ایران انجام شده است. در این راستا، ابتدا به بررسی جایگاه و اهمیت آموزش ابتدایی در توسعه پایدار پرداخته می شود، سپس مشکلات ساختاری، مدیریتی، محتوایی و اجرایی این نظام تحلیل می گردد. همچنین، به نابرابری های آموزشی، کیفیت معلمان، نقش خانواده، امکانات آموزشی و روش های تدریس پرداخته شده است.روش تحقیق مقاله، توصیفی-تحلیلی بوده و از منابع اسنادی، گزارش های آماری، مقالات علمی و مطالعات کتابخانه ای بهره گرفته شده است. یافته ها حاکی از آن است که عوامل متعددی از جمله نظام برنامه ریزی درسی، وضعیت نیروی انسانی، مشارکت والدین، و شرایط اقتصادی-اجتماعی خانواده ها، تاثیر بسزایی بر کیفیت آموزش ابتدایی دارند. همچنین مشخص شد که نبود سیاست گذاری منسجم و هدفمند در آموزش ابتدایی، از دلایل عمده افت کیفیت و نارضایتی عمومی از این بخش است.در پایان، بر مبنای یافته ها، پیشنهاداتی جهت بهبود کیفیت آموزش ابتدایی در ایران ارائه گردیده است. از جمله این راهکارها می توان به بازنگری در محتوای کتب درسی، ارتقای توانمندی های حرفه ای معلمان، گسترش عدالت آموزشی در مناطق محروم، و بهره گیری از فناوری های نوین آموزشی اشاره کرد. این مقاله تلاش دارد با نگاهی جامع و علمی، زمینه ای برای اصلاحات اساسی در این مقطع بنیادین فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

نظام آموزشی ، آموزش ابتدایی ، کیفیت معلمان ، مشارکت والدین ، شخصیت ، چالش ها و فرصت ها