فناوری هوش مصنوعی و چالش های تربیتی در مدارس هوشمند

با پیشرفت روزافزون فناوری و ورود هوش مصنوعی به عرصه های مختلف زندگی، نظام های آموزشی نیز در آستانه تحولات عمیقی قرار گرفته اند. مدارس هوشمند به عنوان بستری برای بهره گیری از این فناوری ها، فرصت های بی نظیری را برای شخصی سازی یادگیری، افزایش کارایی و دسترسی به منابع آموزشی فراهم می آورند. با این حال، پیاده سازی هوش مصنوعی در مدارس هوشمند با چالش های تربیتی متعددی همراه است که نادیده گرفتن آن ها می تواند پیامدهای ناخواسته ای به دنبال داشته باشد. این مقاله مروری جامع بر فناوری هوش مصنوعی و چالش های تربیتی ناشی از آن در مدارس هوشمند ارائه می دهد. ابتدا به معرفی هوش مصنوعی و مدارس هوشمند و مبانی نظری مرتبط با هر یک پرداخته می شود. سپس، کاربردهای هوش مصنوعی در محیط مدرسه هوشمند، از جمله شخصی سازی آموزش، ارزیابی هوشمند، و اتوماسیون وظایف اداری، مورد بحث قرار می گیرد. در ادامه، چالش های تربیتی مهمی نظیر حفظ حریم خصوصی داده ها، سوگیری الگوریتمی، کاهش تعاملات انسانی، توسعه مهارت های اجتماعی و عاطفی، و ضرورت بازتعریف نقش معلم و دانش آموز به تفصیل بررسی می شوند. همچنین، به پیامدهای احتمالی بر خلاقیت و تفکر انتقادی دانش آموزان و لزوم آموزش سواد هوش مصنوعی اشاره می شود. هدف این مقاله، ارائه یک چارچوب تحلیلی برای درک عمیق تر این چالش ها و پیشنهاد راهکارهایی برای بهره برداری مسئولانه و اخلاقی از هوش مصنوعی در جهت بهبود کیفیت آموزش و تربیت است. این بررسی نشان می دهد که برای موفقیت در گذار به مدارس هوشمند، توجه به ابعاد تربیتی و اخلاقی این فناوری به اندازه توسعه فنی آن اهمیت دارد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مدارس هوشمند ، چالش های تربیتی ، حریم خصوصی ، شخصی سازی آموزش