هوش مصنوعی و آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان: چگونه تکنولوژی می تواند در تربیت اجتماعی کمک کند؟

در عصر تحول دیجیتال، آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان اهمیت فزاینده ای یافته است؛ چرا که توانمندسازی فرد برای مدیریت موثر هیجانات، تصمیم گیری منطقی، حل تعارض، همدلی و ارتباط موثر، نیازمند راهکارهایی نوآورانه در بستر آموزش است. در این میان، هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) به عنوان ابزاری نوظهور، توانسته است امکان ارائه آموزش های تعاملی، شخصی سازی شده و مبتنی بر تحلیل داده را فراهم آورد. این مقاله با رویکرد مروری، به بررسی ظرفیت های هوش مصنوعی در ارتقاء آموزش مهارت های زندگی و تربیت اجتماعی دانش آموزان می پردازد. یافته های مروری حاکی از آن است که ابزارهای مبتنی بر AI نظیر دستیارهای مجازی، سامانه های یادگیری تطبیقی، ربات های اجتماعی و برنامه های شبیه سازی تعاملی، می توانند نقش موثری در آموزش غیرمستقیم و تقویت رفتارهای سازگارانه ایفا کنند. همچنین، فناوری های AI قادرند بازخوردهای لحظه ای، تحلیل الگوهای رفتاری و ارزیابی پیشرفت فردی را به صورت پویا فراهم کنند که این امر به افزایش خودآگاهی، خودکنترلی و توان تصمیم گیری دانش آموزان منجر می شود. با این حال، چالش هایی نظیر ملاحظات اخلاقی، حفاظت از داده های شخصی، خطر وابستگی به تکنولوژی و نبود زیرساخت مناسب در برخی مناطق، از موانع کلیدی در مسیر بهره گیری گسترده از این فناوری در حوزه آموزش مهارت های زندگی است. در مجموع، تلفیق مسئولانه و هدفمند هوش مصنوعی با فرآیند تربیتی، در صورتی که با نظارت حرفه ای، چارچوب اخلاقی مشخص و نقش مکمل نیروی انسانی همراه شود، می تواند مسیر جدیدی را برای پرورش نسل آینده ای آگاه، مسئول و اجتماعی فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، مهارت های زندگی ، آموزش و پرورش ، تربیت اجتماعی ، یادگیری تطبیقی ، تعامل انسان -ماشین ، آموزش هوشمند ، مهارت های نرم افزاری ، ربات های آموزشی ، اخلاق دیجیتال