نقش آموزش مهارت های زندگی درپیشگیری ازآسیب های اجتماعی و ارتقا تاب آوری نوجوانان

تاب آوری اجتماعی به عنوان یکی از مهم ترین و حیاتی ترین مولفه های سلامت روان و موفقیت نوجوانان در مواجهه با چالش ها و فشارهای مختلف زندگی مطرح است. این مفهوم به توانایی فرد در بازگشت به تعادل روانی و اجتماعی پس از تجربه مشکلات، بحران ها و تنش های محیطی اشاره دارد و نقش بسیار مهمی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی ایفا می کند. نوجوانان در مرحله حساسی از رشد و شکل گیری شخصیت و هویت قرار دارند که در این دوره، نقش گروه های همسالان به عنوان یکی از مهم ترین نهادهای اجتماعی بسیار برجسته و تاثیرگذار است. گروه های همسالان، به عنوان فضای تعاملات روزمره نوجوانان، بستر مناسبی برای شکل گیری مهارت های اجتماعی، دریافت حمایت عاطفی، و تقویت احساس تعلق و پذیرش فراهم می آورند که همگی این عوامل از ارکان اصلی تاب آوری اجتماعی محسوب می شوند و نوجوانان را در مقابله با فشارهای روانی و اجتماعی یاری می کنند. آموزش مهارت های زندگی شامل مهارت هایی مانند ارتباط موثر، همدلی، تصمیم گیری، حل مسئله، مدیریت هیجان و مقابله با استرس است که همگی نقش مهمی در افزایش تاب آوری نوجوانان دارند. این مهارت ها نوجوانان را توانمند می سازند تا با شناخت بهتر خود و دیگران، توان مقابله با مشکلات را به دست آورند و رفتارهای سازنده و موثری در مواجهه با فشارهای اجتماعی از خود نشان دهند. آموزش این مهارت ها در محیط مدرسه و خانواده باید به صورت هدفمند و مستمر انجام شود تا نوجوانان به تدریج درونی سازی و کاربرد این مهارت ها را در زندگی روزمره خود یاد بگیرند. تاب آوری اجتماعی علاوه بر تاثیرات فردی، نقش اساسی در تقویت سرمایه های اجتماعی و انسجام اجتماعی در سطح کلان تر جامعه نیز دارد.

کلیدواژه ها:

آموزش ، مهارت زندگی ، پیشگیری ، آسیب اجتماعی ، تاب آوری ، نوجوانان