تاثیر نفوذ فرهنگی خانواده بر نگرش ها و عواطف کودکان

خانواده به عنوان نخستین نهاد اجتماعی که کودک در آن رشد می یابد، نقشی بنیادین در شکل گیری نگرش ها، باورها و عواطف کودکان ایفا می کند. فرهنگ حاکم بر خانواده، شامل ارزش ها، هنجارها، نگرش ها و سبک های ارتباطی است که به صورت مستقیم و غیرمستقیم در فرآیند جامعه پذیری کودک اثرگذار است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر نفوذ فرهنگی خانواده بر نگرش ها و عواطف کودکان به شیوه مروری انجام شده است. برای گردآوری داده ها، از پایگاه های اطلاعاتی داخلی همچون Civilica، Magiran، SID و منابع چاپی معتبر در بازه زمانی سال های ۱۳۸۸ تا ۱۴۰۳ استفاده گردید. منابع خارجی نیز به صورت مکمل برای غنای نظری تحقیق بهره برداری شد. تمرکز اصلی مطالعه بر تحلیل محتوای پژوهش هایی است که به رابطه بین فرهنگ خانواده و ویژگی های روانی، اجتماعی و هیجانی کودکان پرداخته اند.نتایج این پژوهش نشان می دهد که خانواده هایی با نگرش فرهنگی مثبت و پایدار، قادر به تقویت اعتمادبه نفس، هوش هیجانی، و نگرش های اجتماعی سازنده در کودکان خود هستند. در مقابل، خانواده هایی با سبک های تربیتی نامناسب، ناهماهنگی فرهنگی یا فقدان ارتباط عاطفی موثر، زمینه ساز بروز اختلالاتی همچون پرخاشگری، اضطراب، و ناتوانی در تنظیم هیجانات در کودکان می شوند. همچنین، مشخص شد که عوامل بیرونی نظیر رسانه ها، فضای مجازی و شرایط اقتصادی اجتماعی نیز در تعامل با فرهنگ خانواده بر عواطف و نگرش های کودکان تاثیرگذار هستند.در پایان، پژوهش پیشنهاد می دهد که با ارتقاء سواد فرهنگی خانواده ها، آموزش والدین و هماهنگی نهادهای تربیتی می توان مسیر تربیت عاطفی و نگرشی سالم کودکان را هموارتر ساخت.

کلیدواژه ها:

فرهنگ خانواده ، نگرش ، عواطف کودک ، جامعه پذیری ، سبک های تربیتی ، نفوذ فرهنگی ، تربیت روانی