تحلیل تاثیر رویکردهای تدریس معلم بر فرآیند درک و یادگیری دانش آموزان: نگاهی جامع به نقش ابزارهای آموزشی در بهبود کیفیت یادگیری

هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل تاثیر رویکردهای تدریس معلم و نقش ابزارهای آموزشی در بهبود فرآیند درک و یادگیری دانش آموزان در نظام آموزشی ایران است. پژوهش حاضر بر پایه تحلیل منابع کتابخانه ای و اسناد علمی معتبر انجام شده و داده های آن از پایگاه های علمی داخلی نظیر سیویلیکا، فصلنامه های تخصصی، پایان نامه های دانشگاهی، انتشارات وزارت آموزش و پرورش، و موسسات پژوهشی نظیر پژوهشکده تعلیم و تربیت گردآوری شده اند. بازه زمانی مورد بررسی از سال ۱۳۸۰ تا ۱۴۰۲ بوده است. یافته ها نشان می دهد که روش تدریس معلم نقش محوری در کیفیت یادگیری دانش آموزان ایفا می کند و استفاده از شیوه های فعال، تعاملی، و یادگیرمحور در مقایسه با روش های سنتی، اثربخشی آموزشی بیشتری دارد. علاوه بر این، مهارت های حرفه ای معلم شامل توانایی طراحی آموزشی، ارزیابی، مدیریت کلاس و تسلط بر ابزارهای نوین، از مهم ترین عوامل موثر بر موفقیت آموزشی دانش آموزان محسوب می شوند. همچنین به کارگیری فناوری های اطلاعات و ارتباطات در فرآیند تدریس می تواند یادگیری را جذاب تر، عمیق تر و پایدارتر سازد. نتایج مطالعات مورد بررسی همچنین بر اهمیت ایجاد محیط های یادگیری حمایت گر و توجه به سلامت سازمانی مدارس به منظور ارتقاء عملکرد معلمان و در نتیجه، بهبود کیفیت یادگیری دانش آموزان تاکید دارند. در پایان، پیشنهاد می شود سیاست گذاران آموزشی با بازنگری در برنامه های تربیت معلم و توسعه حرفه ای آنان، بستری مناسب برای ارتقای کیفیت آموزش عمومی فراهم آورند.

کلیدواژه ها:

رویکردهای تدریس ، یادگیری دانش آموزان ، مهارت های حرفه ای معلمان ، ابزارهای آموزشی ، فناوری آموزشی ، محیط یادگیری ، کیفیت آموزش