نقش آموزش و پرورش در ترویج تفکر علمی

در دنیای معاصر، پیشرفت های علمی و فناوری مستلزم پرورش نسلی است که نه تنها مصرف کننده دانش، بلکه تولیدکننده و تحلیل گر آگاه آن باشد. از این رو، تفکر علمی به عنوان یکی از مهم ترین مهارت های قرن بیست و یکم، جایگاهی بنیادین در نظام های آموزشی یافته است. هدف این مقاله مروری، بررسی و تحلیل ادبیات پژوهشی مرتبط با نقش آموزش و پرورش در ترویج و تقویت تفکر علمی در میان دانش آموزان است. پژوهش حاضر با بهره گیری از منابع علمی معتبر داخلی و خارجی، به شناسایی و طبقه بندی مهم ترین عوامل موثر بر پرورش تفکر علمی در بستر مدرسه می پردازد. بر اساس نتایج مرور متون، عواملی چون رویکردهای تدریس نوین (پروژه محور، مسئله محور، پژوهش محور)، نقش فعال معلم به عنوان تسهیل گر یادگیری، محتوای درسی متناسب با مهارت های تفکر، استفاده از فناوری های آموزشی، فضای یادگیری پرسش محور، و سیاست گذاری آموزشی هوشمندانه، به عنوان ارکان اصلی ترویج تفکر علمی شناسایی شده اند. همچنین، یافته ها نشان می دهند که آموزش و پرورش باید از ساختارهای سنتی فاصله گرفته و به سمت تربیت دانش آموزانی گام بردارد که توانایی مشاهده، تحلیل، فرضیه سازی، آزمون گری و نتیجه گیری منطقی را دارا هستند. این مقاله با هدف ارائه نگاهی جامع و یکپارچه، تلاش دارد راهکارهایی علمی و عملی برای تصمیم گیران آموزشی، معلمان و برنامه ریزان درسی جهت نهادینه سازی تفکر علمی در مدارس ارائه دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، تفکر علمی ، مقاله مروری ، یادگیری پژوهش محور ، تدریس فعال ، مهارت های علمی ، پرسشگری ، برنامه درسی