چگونه توانستم با استفاده از تکنیک های مثبت انگاری، نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه را تغییر دهم؟

یکی از چالش های رایج در محیط های آموزشی، شکل گیری نگرش منفی یا بی تفاوتی دانش آموزان نسبت به مدرسه است؛ نگرشی که می تواند پیامدهایی همچون افت تحصیلی، کاهش تعامل با معلم و هم کلاسی ها، بی انگیزگی و احساس بیگانگی با فضای یادگیری را به دنبال داشته باشد. این اقدام پژوهی با هدف تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به مدرسه از طریق استفاده هدفمند از تکنیک های مثبت انگاری انجام شده است. در آغاز، با بهره گیری از ابزارهایی نظیر مشاهده، مصاحبه و گفت وگو با دانش آموزان، مشخص شد که بخش قابل توجهی از آنان نگرش منفی نسبت به مدرسه دارند. پس از تحلیل داده ها، مجموعه ای از راهکارهای مثبت نگرانه شامل جملات انگیزشی، تمرین شکرگزاری، گفت وگوی گروهی، تقویت نقاط قوت فردی، آموزش ذهن آگاهی و ایجاد فضای شاد و امن روانی در کلاس به کار گرفته شد. این مداخلات طی یک دوره مشخص اجرا گردید و تغییرات نگرشی دانش آموزان با روش های کیفی بررسی شد.یافته ها نشان داد که پس از اجرای تکنیک های مثبت انگاری، نگرش دانش آموزان به طرز محسوسی بهبود یافته و میزان مشارکت، تعامل، اعتماد به نفس و انگیزش آنان نیز افزایش یافته است. این نتایج بیانگر آن است که استفاده از رویکردهای روانشناختی مبتنی بر مثبت اندیشی می تواند تاثیر قابل توجهی در ارتقاء کیفیت محیط مدرسه و بهبود نگرش دانش آموزان داشته باشد. در پایان، پیشنهاداتی جهت تداوم این روند در محیط های آموزشی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

مثبت انگاری ، نگرش دانش آموزان ، انگیزش تحصیلی ، فضای یادگیری ، بهداشت روانی مدرسه ، اقدام پژوهی