بررسی رابطه مطلوبیت اجتماعی و انزوای اجتماعی با میزان خشونت را نوجوانان

هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه مطلوبیت اجتماعی و انزوای اجتماعی با میزان خشونت را نوجوانان بود. پژوهش حاضر بر مبنای هدف جزء پژوهش های کاربردی و به لحاظ شیوه اجرا در زمره پژوهش های توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه ی نوجوانان به تعداد ۱۳۸۳ نفر بود که با استفاده از جدول کرجسی و مورگان(۱۹۷۰) و با احتساب ده درصد بیشتر، تعداد ۳۲۲ نفر به عنوان نمونه بر اساس شیوه نمونه گیری تصادفی ساده تعیین گردید. داده ها از طریق روش های آمار توصیفی (میانگین و انحراف استاندارد) و آمار استنباطی(ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه گام به گام) با کمک نرم افزارSPSS نسخه ۲۵ مورد تحلیل قرار گرفت. ابزار اندزاه گیری داده ها مقیاسهای استاندارد ارتکاب به خشونت ادلسون و همکاران(۲۰۰۷)، انزوای اجتماعی چلپی و امیر کافی (۱۳۸۳) و مطلوبیت اجتماعی بوردیو(۱۹۹۰) بود. یافته های توصیفی نشان داد که میزان ارتکاب به خشونت و انزوای اجتماعی در دانش آموزان در سطح پایین تر از متوسط و میزان مطلوبیت اجتماعی دانش آموزان در سطح بالاتر از متوسط قرار دارد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که در سطح معنی داری ۰۵/۰، بین انزوای اجتماعی و مطلوبیت اجتماعی با ارتکاب به خشونت نوجوانان رابطه معنادار وجود دارد. نتایج ضریب تعیین و رگرسیون چندگانه گام به گام نیز نشان داد که انزوای اجتماعی و مطلوبیت اجتماعی بر ارتکاب به خشونت نوجوانان دختر به میزان ۹/۱۰ درصد تاثیر دارد و سهم همزمان مولفه های انزوای اجتماعی و مولفه های مطلوبیت اجتماعی بر ارتکاب به خشونت نوجوانان دختر مدارس به ترتیب ۵/۹ و ۲/۲ درصد است. بر اساس یافته های پژوهش، انزوای اجتماعی و مطلوبیت اجتماعی از تبیین کنننده های موثر بر ارتکاب به خشونت در بین نوجوانان می باشد. به طوری که، عامل مطلوبیت اجتماعی نسبت به عامل انزوای اجتماعی در جهت عکس همدیگر بر ارتکاب به خشونت در دانش آموزان تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

انزوای اجتماعی ، مطلوبیت اجتماعی ، ارتکاب به خشونت