طراحی، سنتز و ارزیابی زیستی مهارکننده های نوین اوره ای آنزیم اپوکساید هیدرولاز محلول
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 21
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NSMSI-38-2_029
تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1404
چکیده مقاله:
آنزیم اپوکساید هیدرولاز محلول (sEH)، اپوکسی ایکوزاترئونیک اسید (EETs) ایجاد شده توسط اپوکسیژناز از آراشیدونیک اسید را تبدیل به شکل دیول می کند. اپوکسی ایکوزاترئونیک اسید دارای بازه بالای فعالیت فیزیولوژیکی می باشد که در این میان، گرفتگی رگ ها در مجرای عروقی، شریان اورنده کلیوی و شریان های کرونر از اهمیت ویژه ای برخور دار است که منجر به تنظیم فشار خون و پرفیوژن میوکارد می شود. همچنین، اپوکسی ایکوزاترئونیک اسید قادر به تنظیم بیان ملکول های چسبندگی، تجمع پلاک تها، مهاجرت سلول های عروقی عضلههای صاف و ویژگی های ترومبولیتیک می باشد که در گیر در مکانیسم های محافظت شریانی بر علیه آترواسکلروزیس میباشد. بنابراین، مهار آنزیم اپوکساید هیدرولاز محلول منجر به انباشتگی این سوبسترا در بدن می شود که می تواند رویکرد نوینی در درمان عارضه فشار خون و آترواسکلروزیس باشد. از آن جا که بیشتر مهارکننده های گزارش شده تا به حال، ویژگیهای فارماکوکنتیکی نامناسبی داشتهاند و برای کاربرد بالینی دلخواه نمی باشند. تلاش برای معرفی مهارکنندهای نوین این آنزیم با قدرت مناسب و ویژگی های فارماکوکینتیک بهبود یافته همچنان ادامه دارد. در این پژوهش،ترکیب های جدید اکسادیازولی دارای گروه اوره ای به منظور مهار آنزیم sEHمعرفی شده اند. ترکیب های طراحی شده در مطالعه های داکینگ تمایل بالایی به جایگاه فعال آنزیم نشان داده و با بازده خوبی سنتز و توسط IR و Massو ۱HNMR تایید ساختاری شد. برخی از ترکیب های سنتز شده در ارزیابی زیستی، فعالیت مهاری قابل قیاسی با ۱۲- (۳-آدامانتان – ۱ – ایل - یوریدو) - دودکانوئیک اسید (AUDA)، مهارکننده قوی اوره ای اپوکساید هیدرولاز محلول، داشتند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
الهام رضایی
گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
مهدی هدایتی
مرکز تحقیقات سلولی ملکولی، مرکز تحقیقات علوم غدد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
لاله حقوقی راد
مرکز تحقیقات سلولی ملکولی، مرکز تحقیقات علوم غدد، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
سید عباس طباطبایی
گروه شیمی دارویی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :