بررسی تغییرهای تراوایی به دلیل رسوب نمک در فرایند ترسیب گاز کربن دی اکسید

ترسیب کربن دی اکسید یکی از بهترین و موثرترین روش های موجود برای کاهش آزادسازی کربن دی اکسید در جو می­ باشد. از نظر ظرفیت ذخیره سازی آبده های شور بالاترین ظرفیت ذخیره سازی را دارا می ­باشند. تزریق مقدار زیادی از گاز در مخازن زیر زمینی عمیق منجر به رسوب نمک در ناحیه اطراف چاه تزریقی می­ شود. از آنجا که حجم زیادی از گاز کربن دی اکسید می ­بایست در سازندهای زیرزمینی برای مدت طولانی(کمینه ۳۰ سال) ذخیره شود، تزریق پذیری موضوعی بسیار مهم است. رسوب نمک ناشی از فرایند تبخیر در اطراف چاه تزریقی می ­تواند به شدت تزریق پذیری را کاهش دهد. هدف از این مطالعه بررسی اثر شدت جریان تزریق گاز کربن دی اکسید و همچنین میزان شوری آب نمک سازندی بر روی تغییرهای تزریق پذیری به دلیل رسوب نمک می­باشد. نتیجه­ های این مطالعه نشان می ­دهد چندین عامل متقابل، با تغییر شدت جریان تزریق و شوری آب سازندی، بر روی تزریق پذیری تاثیر می­ گذارند که اثر متقابل آن ها تعیین کننده ی میزان تزریق پذیری خواهد بود. آنالیز نتیجه ­های تراوایی نهایی نشان داد میزان رسوب نمک با افزایش شدت جریان تزریق و کاهش شوری آب سازندی، کم می­ شود. آنالیز عدد پکلت نشان می­دهد پروفایل رسوب نمک با تغییر شدت جریان تزریق و درجه ی شوری تغییر می­ کند اما تابع شدیدتری نسبت به تغییرهای شدت جریان تزریق می ­باشد. نتیجه­ های این مطالعه برای کالیبره کردن مدل تغییرهای تراوایی به دلیل رسوب نمک مورد استفاده قرار گرفت.

کلیدواژه ها:

ترسیب ، کربن دی اکسید ، رسوب نمک ، تراوایی ، تبخیر ، نمونه ی ماسه سنگی