مطالعه نظری اثر حلال های گوناگون در بر هم کنش داروی ضدسرطان ۵ فلورواوراسیل با آدنین و گوانین

برهم­کنش بین داروی ضدسرطان ۵ فلورواوراسیل و بازهای پورینی DNA  و RNA  (آدنین و گوانین) به روشB۳LYP با تابع پایه­ ی ۶-۳۱۱++G** در فاز گاز و حلال­ های آب، کربن تتراکلرید،  استون و متانول مطالعه شد و پارامترهای هندسی، انرژی برهم­کنش و فرکانس ­های کششی مرتبط با پیوند هیدروژنی  به ­دست آمد. به منظور درک بهتر این برهم ­کنش ­ها، که از نوع پیوند هیدروژنی می ­باشند، نظریه­ ی اتم­ها در مولکول ­های بادر(AIM) به کار گرفته­ شد و انرژی پیوند هیدروژنی به روش اسپینوزا محاسبه شد. همچنین محاسبه های تک نقطه به روشM۰۶-۲x  با همان تابع پایه ذکر شده در محلول­ های کربن تتراکلرید و آب انجام شد. نتیجه ها نشان داد که انرژی برهم­کنش در این روش افزایش یافته است ولی  ترتیب پایداری کمپلکس­ های پیوند هیدروژنی تغییری نکرده ­است. مشخص شد که پیوندهای هیدروژنی دوگانه و سه­ گانه قوی بین منومرها تشکیل شده که منجر به تغییر پارامترهای هندسی و ساختار الکترونی ترکیب­ ها شده ­است. این مطلب، با استفاده از محاسبه ­های دانسیته­ ی الکترون تایید شد. مقایسه فاصله ­ها و زاویه ­های پیوند هیدروژنی نشان داد که پیوندهیدروژنیN(O)B···H-NFU، که در آن ۵ فلورواوراسیل به ­عنوان دهنده­ ی پروتون عمل می­ کند، از پیوند هیدروژنی OFU···H-NB  قوی­تر است. همچنین دیده شد که پیوند هیدروژنی در حلال­ های دارای پیوندهیدروژنی ضعیف ­تر از فاز گاز و حلال­ های بدون پیوند هیدروژنی می ­باشد.

کلیدواژه ها:

۵-فلورواوراسیل ، آدنین ، گوانین ، نظریه تابعیت چگالی ، داروهای ضد سرطان