بررسی تولید پلیمرزیستی بتاکاروتن از جلبک دونالیلا سالینا در آب شور دریاچه ارومیه

به منظور بررسی تاثیر تیامین  بر رشد و نمو و میزان تجمع بتاکاروتن در جلبک دونالیلا سالینا در محیط شور، محیط کشت  جلبک با مقدارهای بالای نمک دریاچه ارومیه (۲۰ درصد وزنی حجمی) همراه با تیامین تهیه و اثرهای آن بر رشد جلبک مورد ارزیابی قرار گرفت. جلبک دونالیلا سالینا در دمای ۲۸ درجه سلسیوس و شدت نور ۱۰۰ لوکس در شیکرانکوباتور، رشد داده شد. تیمارهای مورد مطالعه شامل محلول ۲ درصد (وزنی حجمی) نمک دریاچه ارومیه (شاهد)، محلول ۲۰ درصد (وزنی حجمی) نمک دریاچه ارومیه، محلول ۲۰ درصد (وزنی حجمی) نمک دریاچه ارومیه به همراه ۲۵ میکرومولار تیامین بود. در این پژوهش برای تعیین اثر بخشی یا نبود اثر بخشی تیمارهای مورد مطالعه، پارامترهای شمارش سلولی، وزن خشک، میزان جذب شدت نور، میزان کلروفیل کل، کاروتنوئید کل، پروتئین و سرانجام کاروتن موجود در نمونه ارزیابی شد. به طور کلی می توان عنوان نمود که اگرچه جلبک دونالیلا سالینا مقاوم به شوری است ولی تنش شوری ۲۰ درصد (وزنی حجمی) سبب کاهش تقسیم سلولی آن می شود که بیانگر اثرهای منفی آن بر متابولیسم سلول است. افزودن تیامین همراه با کاهش اثرهای منفی شوری بر متابولیسم، تجمع بتاکاروتن به عنوان پیش ساز بیوسنتز ویتامین آ را افزایش داده و می توان از این ویتامین برایافزایش تولید این ترکیب با استفاده از جلبک مورد مطالعه بهره برد.

کلیدواژه ها:

بتاکاروتن ، تنش شوری ، تیامین ، دونالیلا سالینا