فیزیک ذرات و مفهوم زوجیت در قرآن از الکترون و پوزیترون تا آیات الهی

چکیده این پژوهش با فرضیه «وجود هماهنگی نظام مند میان آموزه قرآنی زوجین و ساختار ذره–پادذره در فیزیک نوین» و به منظور پر کردن خلا مطالعات کلی و تفسیری پیشین، به روش توصیفی–تحلیلی انجام شد. ابتدا گزاره های تفسیری مرتبط با زوجیت از آیات یس (آیه ۳۶)، ذاریات (آیه ۴۹)، رحمن (آیه ۵۲) و طه (آیه ۵۳) استخراج و از منظر لغوی و تفسیری واکاوی گردید. گام بعدی، تطبیق این گزاره ها با مفاهیم ذره–پادذره (الکترون–پوزیترون)، فرآیند تابش فوتون پس از فنا و واپاشی بتای رادیواکتیو بود. سپس با بازخوانی معادله دیراک، چارچوب کمی تحلیل و سازوکار پیش بینی حضور پوزیترون از دل معادلات فیزیکی تبیین شد. یافته ها حاکی از آن است که گزاره های قرآنی زوجیت، نه در سطح نمادین صرف، بلکه در ساختار بنیادی ماده نیز نمود دارند و معادله دیراک به عنوان رابط کمی، انطباق زمانی و ریاضی بین وحی و کشفیات فیزیک ذرات را تایید می کند. این نتایج نشان دهنده پیش بینی گرایی قرآن در حوزه ساختار ماده و ضرورت توسعه مطالعات میان رشته ای در پیوند دین و علم است.

کلیدواژه ها:

زوجیت قرآنی ، اعجاز علمی قرآن ، ذره–پادذره ، معادله دیراک ، پوزیترون