روانشناسی بازی در تربیت عاطفی کودکان

بازی یکی از بنیادی ترین ابزارهای رشد کودکان است که نقش پررنگی در پرورش عاطفی آن ها ایفا می کند. روانشناسی بازی به بررسی تاثیرات هیجانی، شناختی و اجتماعی بازی بر شخصیت کودک می پردازد و نشان می دهد چگونه از طریق فعالیت های بازی محور می توان رشد عاطفی را به شکلی هدفمند هدایت کرد. پژوهش های روانشناسانی چون پیاژه، ویگوتسکی و فروید اهمیت بازی را در رشد عاطفی، اجتماعی و شخصیتی کودک تایید کرده اند. در این مقاله، با تمرکز بر روانشناسی بازی، به بررسی اهمیت دوران کودکی در شکل گیری هیجانات، جایگاه بازی در رشد همه جانبه کودک و مفهوم روانشناسی بازی پرداخته شده است. همچنین، ابعاد عاطفی رشد کودک شامل مولفه هایی چون همدلی، خودآگاهی و کنترل هیجان بررسی شده و انواع بازی ها و نقش آن ها در تربیت عاطفی تحلیل شده است. از سوی دیگر، به نقش والدین و مربیان در هدایت بازی های عاطفی و چالش های پیش روی تربیت عاطفی از طریق بازی نیز پرداخته می شود. این مقاله بر پایه منابع علمی معتبر فارسی و انگلیسی نگاشته شده و تلاش دارد با بهره گیری از نتایج پژوهش های به روز، راهکارهایی کاربردی برای ارتقاء تربیت عاطفی کودکان ارائه دهد. هدف نهایی، ارتقای درک والدین، مربیان و سیاستگذاران آموزشی از اهمیت بازی در تربیت عاطفی و تاکید بر لزوم برنامه ریزی جدی برای استفاده هدفمند از بازی در آموزش و پرورش کودکان است.

کلیدواژه ها:

بازی ، تربیت عاطفی ، کودکان ، روانشناسی رشد