قرآن و فیزیک انرژی: واکاوی همگرایی زبان وحی با دانش ترمودینامیک، فتوسنتز و دینامیک جو

پژوهش حاضر با رویکردی میان رشته ای به واکاوی همگرایی مفاهیم فیزیکی انرژی با گزاره های قرآنی می پردازد و می کوشد نشان دهد که زبان وحی در تعامل با اصول بنیادین ترمودینامیک، فتوسنتز و دینامیک جو، واجد لایه هایی از معنا و حکمت است که فراتر از امکانات شناختی عصر نزول است. در این مقاله، با تمرکز بر واژگان کلیدی چون «طاقه» و «تصریف»، ارتباط مفهومی و ساختاری آیات قرآن با مفاهیم نوین فیزیکی همچون انرژی، پایداری زیستی، انتقال حرارت، چرخه های زیست محیطی و نیروی کوریولیس بررسی شده است. پژوهش از روش تحلیلی-تطبیقی بهره گرفته و با تکیه بر منابع اصیل تفسیری، فرهنگ نامه های لغوی و متون معتبر فیزیکی، به تحلیل معنایی، سیاقی و علمی آیات پرداخته است. نتایج نشان می دهد که قرآن کریم، با زبانی نمادین و هدفمند، به اصولی چون قانون بقای انرژی، نظم ترمودینامیکی، چرخه فتوسنتز، کارایی انرژی در زیست کره و دینامیک جو اشاره دارد که امروزه در علوم طبیعی به تفصیل تبیین می شوند. این همگرایی، بر پیوند عمیق معرفت دینی با دستاوردهای علمی و نیز بر ظرفیت قرآن در الهام بخشی به پژوهش های نوین در حوزه علم و دین تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

قرآن کریم ، انرژی ، طاقه ، ترمودینامیک ، فتوسنتز ، نیروی کوریولیس ، دینامیک جو ، چرخه انرژی