بررسی ریتم و تناسبات دستگاههای موسیقی سنتی ایران در سازماندهی فضای معماری اصیل ایرانی

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 41

فایل این مقاله در 11 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

CEUCONF08_789

تاریخ نمایه سازی: 8 خرداد 1404

چکیده مقاله:

بررسی ارتباط بین موسیقی سنتی ایران و معماری اصیل ایرانی، به ویژه در حوزه های ریتم و تناسبات، نشان دهنده تاثیرات متقابل و عمیق این دو هنر بر یکدیگر است. موسیقی ایرانی با دستگاه ها و مقام های خاص خود، که شامل ساختارهای ریتمیک و مقامات متنوع است، در طول تاریخ به عنوان ابزاری برای سازماندهی زمان و حرکت در نظر گرفته شده است. این ساختارها و تناسبات ریتمیک می توانند به طور مستقیم بر طراحی و سازماندهی فضاهای معماری ایرانی اثرگذار باشند. در این تحقیق، به بررسی نحوه تاثیرگذاری ریتم و تناسبات دستگاه های موسیقی سنتی ایران بر سازماندهی و طراحی فضاهای معماری اصیل ایرانی پرداخته می شود. در معماری ایرانی، ترکیب فضاها، نسبت ها و مقیاس ها بر اساس اصولی همچون تقارن و عدم تقارن، تنوع و هارمونی هندسی شکل گرفته است. این اصول، مشابه با ساختارهای ریتمیک در موسیقی، به گونه ای تنظیم شده اند که حرکت و دقت در فضا را ایجاد کنند. در واقع، این گونه سازماندهی می تواند به عنوان شکلی از "ریتم فضایی" در معماری ایرانی در نظر گرفته شود که تاثیراتی مشابه با ساختارهای موسیقایی دارد. از سوی دیگر، تناسبات موسیقایی و معماری به عنوان یک زبان مشترک فرهنگی، نمادهایی از هارمونی و نظم را در دو حوزه مختلف نشان می دهند. موسیقی سنتی ایران، به ویژه در مقامات مختلف خود، به طور غیرمستقیم و پنهان بر طراحی فضاهای معماری تاثیر می گذارد. در این پژوهش، تمرکز بر این است که چگونه نهادهای موسیقایی همچون میزان، فرم های ریتمیک و نت های خاص، در سازماندهی فضاهای معماری ایرانی مانند مساجد، کاخ ها و فضاهای شهری قابل شناسایی و تحلیل هستند. تاثیر این تناسبات در معماری ایرانی به گونه ای است که فضاهای معماری به طور ناخودآگاه با نظم خاصی هماهنگ شده اند، مشابه با موسیقی که در آن، تنوع و هماهنگی در کنار هم قرار دارند. این تحقیق نشان می دهد که میان موسیقی و معماری ایرانی رابطه ای جدی و عمیق وجود دارد که از آن می توان برای تحلیل و شناخت بهتر هنرهای ایرانی بهره برد. این ارتباط، نه تنها به عنوان تاثیرات بصری و هندسی در طراحی فضا، بلکه به عنوان یک تجربه ذهنی و حسی درک می شود. بنابراین، این تحقیق سعی دارد تا این پیوند را بیشتر روشن کرده و اهمیت آن را در فرآیندهای هنری و فرهنگی ایران نشان دهد.

نویسندگان

محمدرضا قنبری

کارشناسی ارشد مهندسی معماری