بررسی ماهوی ارتباط و تاثیرات روانی و سلامت روحی در ارتباط نوجوان و والدین

ادامه حیات اجتماعی بشر در طی تاریخ بستگی به نوع ارتباط آنها با یکدیگر داشته و دارد زیرا که انسان در انجام و نتیجه رساندن اهدافش با همبستگی و کمک هم نوع خود به نحو مطلوب به مدارج عالی رسیده است لذا ارتباط بین افراد جامعه با توجه به انواع مختلفی که دارد در کانون خانواده نیز مشاهده می شود این روابط اعم از حضوری و غیر حضوری و کلامی و غیر کلامی ، مسقیم و غیر مستقیم که هرکدام انواع و مصادیق خارجی بسیاری دارد ، مصداق بارز این قسم اخیر ارسال نامه یا تلگراف در زمان های قدیم بوده است و در نامه تربیتی امام علی به امام مجتبی به وضوح مشاهده می شود ، دراین گفتار سعی شده با توجه به رویکرد تربیتی امام علی مراحل رشد و انواع ارتباط و در نهایت تاثیر رابطه بین والدین و فرزندان مورد بررسی قرار گیرد ، با توجه به محتوای دستورات تربیتی و سیره عملی پیشوایان معصوم ، والدین تکیلف به شناخت باید ها و نباید ها و عامل بودن و صدق در گفتار و رفتار و ایجاد ارتباط با فرزند شده اند در جهت هدایت انسانی و تعالی روح و روان فرزند که همه در سایه روابط سالم و انتقال داده های عقلی و شرعی به فرزند میباشد داشتن رابطه بین والدین و فرزند آثار و فوایدی دارد از جمله رفع تعارضات گفتاری و کرداری بین والدین و فرزندان و ایجاد مقدمات تذکر و اصلاح ذات البین و موعظه و موارد دیگر که در طی بحث به آن خواهیم پرداخت .نوع تحقیق از نوع تحقیقی توصیفی بوده و در جمع آوری مطالب و منابع بیشتر از کتب دینی رویکرد تحلیلی استفاده شده است

کلیدواژه ها:

والدین ، فرزند ، تربیت ، ارتباط ، سلامت روح