تاثیر تغییرات میکروبیوم روده بر پیشرفت بیماری های خودایمنی : مکانیسم های مولکولی و رویکرد های درمانی

تغییرات میکروبیوم روده نقش کلیدی در پیشرفت و مدیریت بیماری های خودایمنی دارد. میکروبیوم روده به عنوان مجموعه ای از میلیاردها میکروارگانیسم شامل باکتری ها، ویروس ها، قارچ ها و آرکئا، یک اکوسیستم پویا و پیچیده را شکل می دهد که با سیستم ایمنی انسان ارتباط نزدیکی دارد. هرگونه اختلال در این تعادل حساس، می تواند به واکنش های التهابی و نقص در تحمل ایمنی منجر شود که در نهایت بر توسعه بیماری های خودایمنی تاثیر می گذارد. بیماری های خودایمنی مانند بیماری التهابی روده (IBD)، دیابت نوع ۱، آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز و مولتیپل اسکلروزیس، با تغییرات خاص در ترکیب میکروبیوم روده ارتباط دارند. این تغییرات از طریق مکانیسم های مولکولی مختلفی اثر می گذارند، از جمله تولید متابولیت های میکروبی نظیر اسیدهای چرب زنجیره کوتاه، تحریک مسیرهای مولکولی مرتبط با گیرنده های شناسایی الگو (PRRs)، و تنظیم سلول های ایمنی مانند سلول های T و B. تحقیقات نشان می دهد که این فعل وانفعالات می تواند بر شدت و پیشرفت بیماری ها تاثیر بگذارد.رویکردهای درمانی نوینی که به تغییر میکروبیوم روده و بازیابی تعادل آن متمرکز هستند، امیدهای جدیدی برای مدیریت بیماری های خودایمنی ارائه می دهند. استفاده از پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها، پیوند میکروبیوتای مدفوع (FMT)، داروهای هدف گذاری شده بر میکروبیوم، و حتی مداخلات رژیمی، از جمله روش هایی هستند که برای کاهش التهاب و بهبود عملکرد ایمنی در این بیماران مورد بررسی قرار گرفته اند.

کلیدواژه ها:

میکروبیوم ، خودایمنی ، مولکولی ، درمان