تحلیل مسئولیت مدنی باشگاه ها و سازمان های ورزشی در قبال خسارات ناشی از فعالیت های ورزشی در چارچوب صنعت ورزش

صنعت ورزش در دهه های اخیر به یکی از مهم ترین عرصه های اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده و با جذب سرمایه های کلان، توسعه قراردادهای حرفه ای و رشد نهادهای بین المللی، ابعاد پیچیده تری به خود گرفته است. در این بستر، وقوع آسیب های بدنی، مالی و حیثیتی در جریان مسابقات، تمرینات یا فعالیت های تبلیغاتی و رسانه ای، مسئولیت های متعددی را متوجه باشگاه ها، فدراسیون ها، مربیان، پزشکان تیمی و سایر بازیگران این صنعت می کند. از منظر حقوقی، این پرسش مطرح است که مبنای مسئولیت مدنی در حوزه ورزش چیست و در چه مواردی می توان باشگاه ها یا نهادهای ذی ربط را مسئول جبران خسارت دانست. این مقاله با تمرکز بر نهاد مسئولیت مدنی در بستر صنعت ورزش، به بررسی شرایط تحقق این مسئولیت از جمله وقوع فعل زیان بار، رابطه سببیت و ورود ضرر در محیط های ورزشی می پردازد. در ادامه، تمایز میان خطرات پذیرفته شده ورزشی (ریسک متعارف فعالیت ورزشی) و مواردی که فراتر از استانداردهای حرفه ای تلقی می شوند، بررسی شده و نقش اهمال یا تقصیر باشگاه ها در عدم تامین ایمنی ورزشکاران یا تماشاگران تحلیل می گردد. همچنین، موضوعاتی همچون مسئولیت ناشی از تجهیزات معیوب، زمین های نامناسب، سهل انگاری پزشکی و تصمیمات داوری نیز در چهارچوب مبانی قانونی و قضایی موجود در حقوق ایران بررسی می شوند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که با توجه به حرفه ای شدن ورزش و رشد تجاری سازی آن، رویکرد سنتی به مسئولیت مدنی پاسخ گوی واقعیت های امروزین صنعت ورزش نیست. از این رو، ضرورت دارد قانون گذار با در نظر گرفتن ویژگی های خاص فعالیت ورزشی، مقررات ویژه ای در خصوص حدود مسئولیت اشخاص حقوقی ورزشی، بیمه های اجباری و جبران خسارت ناشی از فعالیت های ورزشی تدوین نماید. این اقدام، هم به افزایش شفافیت حقوقی در روابط باشگاه ها، ورزشکاران و تماشاگران منجر می شود، و هم بسترساز ارتقاء حرفه ای گری و سلامت در صنعت ورزش خواهد بود.

کلیدواژه ها:

مسئولیت مدنی ، صنعت ورزش ، آسیب ورزشی ، تقصیر حرفه ای