بررسی روش های مختلف ارزیابی (فرمتیو، سوماتیو و خودارزیابی) و تاثیر آن ها بر یادگیری

ارزیابی یکی از مولفه های اساسی در فرآیند آموزش است که تاثیر مستقیمی بر یادگیری دانش آموزان دارد. روش های مختلف ارزیابی، از جمله ارزیابی فرمتیو (تکوینی)، سوماتیو (جمع بندی) و خودارزیابی، هر یک با اهداف متفاوتی طراحی شده اند و نقش مهمی در بهبود کیفیت یادگیری ایفا می کنند. این پژوهش به بررسی تاثیر هر یک از این روش ها بر پیشرفت تحصیلی، انگیزه یادگیری و توسعه مهارت های شناختی دانش آموزان پرداخته است. ارزیابی فرمتیو به عنوان ابزاری برای بهبود فرآیند یادگیری، به ارائه بازخورد مستمر و اصلاح مسیر آموزشی کمک می کند. این نوع ارزیابی با فراهم آوردن فرصت هایی برای دانش آموزان جهت ارتقای درک مفاهیم، موجب افزایش تعامل و مشارکت آنان در کلاس درس می شود. در مقابل، ارزیابی سوماتیو که معمولا در پایان دوره های آموزشی انجام می شود، نقش مهمی در سنجش میزان دستیابی به اهداف یادگیری دارد اما ممکن است به دلیل تمرکز بر نتایج نهایی، کمتر در بهبود فرآیند یادگیری موثر باشد. خودارزیابی نیز به دانش آموزان اجازه می دهد تا مسئولیت یادگیری خود را بر عهده گرفته و مهارت های تفکر انتقادی و خودتنظیمی را توسعه دهند. یافته های این پژوهش نشان می دهد که ترکیب روش های مختلف ارزیابی موجب ارتقای کیفیت آموزش و افزایش میزان موفقیت تحصیلی می شود. به کارگیری شیوه های ارزیابی فرمتیو در کنار ارزیابی سوماتیو و تقویت خودارزیابی، می تواند به بهینه سازی یادگیری و تقویت مهارت های شناختی دانش آموزان کمک کند.

کلیدواژه ها:

ارزیابی ، فرمتیو ، سوماتیو ، خودارزیابی