مقام صدر در دوره صفوی

تشکیلات اداری دوره صفوی یکی از گسترده ترین و منظم ترین تشکیلات در تاریخ ایران است. در تشکیلات اداری این دوره مناصب زیادی وجود داشت و تحولات زیادی صورت گرفت. مقام صدر یکی از مهم ترین مناصب دوره صفوی است که جایگاه خاص و والای در تشکیلات اداری این دوره دارد. صدر مهم ترین جایگاه و رئیس روحانیون کشور است و در سه حوزه مذهبی، قضایی و نظامی وظایفی را بر عهده داشته است که بیشترین وظایف ان در حوزه مذهبی و دینی و ریاست موقوفات بوده است. مسئله ما در این پژوهش مقام صدر در دوره صفوی است که ان را از ابعاد مختلف مورد بررسی قرار می دهیم. هدف ما از این پژوهش این است که مقام صدر از نظر جایگاه و سیر تحولات وظایف و افراد منصوب شده به این مقام مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم وهر کدام از این بخش ها به صورت جداگانه و تفکیک شده بیان کنیم. روش پزوهش مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای و دست اول است که اکثرا آنها سفرنامه هستند که نویسندگان آنها آن دوران را دیده اند. از نتایجی که ما با انجام این پژوهش به دست اوردیم این است که مقام صدر بالاترین مقام روحانی در دوره صفوی بوده و عالمان عهده دار ان بوده اند، صدر در دوره شاه عباس دوم به دو مقام صدر خاصه و صدر الممالک تقسیم شد،مهم ترین وظیفه صدر ریاست بر موقوفات بوده است و وظایف دیگری شامل قضاوت و فرماندهی سپاه در بعضی جنگ ها را بر عهده داشته است. صدرها حتی گاهی اوقات می توانستند اعتماد الدوله بشوند و اولین نفری به مقام صدر رسید قاضی شمس الدین لاهیجی گیلانی بود. مقدمه سلسله صفویه یکی از مهم ترین دوران های تاریخی ایران به خصوص دوران بعد از اسلام است. در این دوره کشور ما به یک یکپارچگی و وحدت ملی رسید که این یکپارچگی در سایه امنیت و آرامش و ثبات اقتصادی و رسمی مذهب شیعه بود. گرچه کشور گاهی اوقات با همسایگان از جمله اوزبکان و عثمانی دچار جنگ می شد اما باز هم کشور ما در دوره صفویه توانست به پیشرفت های بزرگی در حوزه های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی برسد. این پیشرفت ها در سایه نظام اداری قوی در ان دوران بود که از دوره شاه اسماعیل صفوی ایجاد و در دوران شاه عباس صفوی