بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر آموزش معکوس بر عملکرد تحصیلی و انگیزه پیشرفت در درس ریاضی دانش آموزان دختر پایه هشتم شهرستان شهریار

هدف این پژوهش « بررسی تاثیر تدریس مبتنی بر آموزش معکوس بر عملکرد تحصیلی و انگیزه پیشرفت در درس ریاضی دانش آموزان دختر پایه هشتم شهرستان شهریار » بود. جامعه آماری کلیه دانش آموزان دختر پایه هشتم شهرستان شهریار در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۳ بودند. نمونه آماری این پژوهش ۲ کلاس پایه هشتم از مدارس دخترانه شهرستان شهریار با تعداد ۲۵ دانش آموز در هر کلاس بودند. در کلاسی که به عنوان گروه گواه بود، در این پژوهش برای سنجش عملکرد تحصیلی دانش آموزان با استفاده از نمرات آنها در آزمون کتبی عملکردی درس ریاضی هشتم مورد سنجش قرار گرفت. این ازمون شامل ترکیبی از سئوالات تشریحی، کوتاه پاسخ و چهار گزینه ای بود. نمره نهایی ای که هر دانش آموز می توانست کسب کند از صفر تا ۲۰ بود. برای سنجش انگیزه پیشرفت ریاضی از پرسشنامه انگیزه پیشرفت ریاضی امینی فر و صالح صدق پور(۱۳۸۹) استفاده گردیده شد، این پرسشنامه دارای ۱۷گویه و دارای دو مولفه ای ( انگزه رغبتی و انگیزه اجتنابی ) می باشد و بر اساس طیف لیکرت ( کاملا مخالفم تا کاملا موافقم ) نمره گذاری شده است. ابتدا یک ازمون کتبی برای سنجش عملکرد تحصیلی از هر دو کلاس دانش آموزان گرفته شد و نتایج یادداشت گردید. سپس پرسشنامه انگیزه پیشرفت ریاضی بین دو گروه توزیع و جمع آوری شد و همانند آزمون عملکرد تحصیلی، نمرات آن نیز یادداشت شد. سپس اعضای نمونه به دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. پس از اتمام آموزش، مجددا آزمون ها گرفته شد و نتایج پس از تجزیه و تحلیل با نتایج پیش ازمون مقایسه گردید و نتایج جمع بندی گردید. نتایج بدست آمده نشان داد که تدریس مبتنی بر آموزش معکوس بر عملکرد تحصیلی و انگیزه پیشرفت در درس ریاضی دانش آموزان دختر پایه هشتم شهرستان شهریار تاثیر معناداری دارد.

کلیدواژه ها:

تدریس مبتنی بر آموزش معکوس ، عملکرد تحصیلی ، انگیزه پیشرفت