تاثیر سبک های مدیریت انعطاف پذیر در مدارس ابتدایی بر رضایت شغلی معلمان در دوران پساکرونا

با ظهور بحران جهانی کرونا و تغییرات گسترده در نظام های آموزشی، توجه به نقش مدیران مدارس در مدیریت شرایط بحرانی و حمایت از معلمان اهمیتی دوچندان یافته است. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر سبک های مدیریت انعطاف پذیر بر رضایت شغلی معلمان در مدارس ابتدایی در دوران پساکرونا انجام شد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی–همبستگی است و جامعه آماری آن شامل کلیه معلمان مدارس ابتدایی نواحی مختلف شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۳–۱۴۰۲ بوده است. نمونه ای متشکل از ۲۴۰ نفر به صورت تصادفی انتخاب شد و ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه سبک مدیریت انعطاف پذیر و پرسشنامه رضایت شغلی بریفیلد و روث بوده است. یافته ها نشان داد که بین استفاده از سبک های مدیریتی انعطاف پذیر – شامل رهبری مشارکتی، حمایت عاطفی، تسهیل گری آموزشی و گشودگی ارتباطی – و سطح رضایت شغلی معلمان رابطه ای معنادار و مثبت وجود دارد. به ویژه سبک رهبری مشارکتی و حمایت عاطفی بیشترین تاثیر را در ایجاد حس امنیت، تعلق و انگیزش در میان معلمان داشته اند. نتایج همچنین حاکی از آن بود که معلمان با سابقه کاری بیشتر، تاثیر بیشتری از این سبک مدیریت دریافت کرده اند. در مجموع، می توان نتیجه گرفت که سبک مدیریت انعطاف پذیر نه تنها پاسخی موثر به چالش های دوران پساکرونا است، بلکه راهبردی پایدار برای ارتقاء انگیزه و کیفیت عملکرد معلمان در نظام آموزشی به شمار می رود.

کلیدواژه ها:

مدیریت انعطاف پذیر ، رضایت شغلی ، معلمان ابتدایی ، دوران پساکرونا ، رهبری مشارکتی