بررسی جایگاه هوش مصنوعی در شناسایی ریسک های زیست محیطی و مدیریت زنجیره تامین محصولات غذایی

هوش مصنوعی (AI) به عنوان یک فناوری کلیدی، قابلیت های برجسته ای در تحلیل داده های بزرگ (Big Data)، تصمیم گیری در لحظه و اتوماسیون فرآیندهای کشاورزی ارائه می دهد. این فناوری امکان پیش بینی شرایط آب و هوایی، شناسایی زودهنگام بیماری ها و آفات، بهینه سازی مصرف منابع و خودکارسازی عملیاتی مانند کاشت و برداشت را فراهم کرده و با بهره گیری از قدرت یادگیری ماشین به عنوان پاسخی در برابر چالش های جهانی در تامین امنیت غذایی، مدیریت منابع محدود آبی و مقابله با تغییرات اقلیمی، به یکی از مهمترین رویکردهای نوین در صنعت کشاورزی تبدیل شده است. در این پژوهش به شیوه های کیفی و توصیفی ضمن ارزیابی جایگاه هوش مصنوعی در زنجیره تامین محصولات غذایی، معرفی و بررسی فناوری های پیشرفته در کشاورزی از جمله اینترنت اشیا (IOT)، وضعیت ایران در مقایسه با کشورهای پیشرو بررسی شده است. یافته ها نشان می دهد، در حالی که کشورهای پیشرو با استفاده گسترده از این فناوری ها توانسته اند امنیت غذایی و بهره وری منابع را به طور چشمگیری افزایش دهند، ایران هنوز با محدودیت هایی نظیر کمبود زیرساخت های فناوری، هزینه های بالا و نبود آموزش کافی مواجه است. این پژوهش با هدف نشان دادن تاثیر ابزار هوش مصنوعی در بهبود بهره وری، کاهش اثرات زیست محیطی، کمک به توسعه پایدار و مقایسه کشور ایران با سایر کشورها با به کارگیری هوش مصنوعی در صنعت کشاورزی تنظیم گردیده است. روش توصیفی مقاله بر آن است تا خوانندگان را با روندهای نوین و آینده نگرانه کشاورزی هوشمند آشنا کرده و دیدگاهی جامع اما دقیقی از نقش ابزارهایی همچون هوش مصنوعی در این صنعت بنیادین ارائه دهد. نتایج حاصله نشان می دهد، بهره مندی از ظرفیت های هوش مصنوعی می تواند به عنوان ابزاری کلیدی در مدیریت منابع آبی کشور، افزایش بهره وری، کاهش تاثیرات زیست محیطی، و تقویت تاب آوری نظام های کشاورزی در برابر تهدیدات آینده عمل کرده و با تاکید بر بهره گیری از فناوری های نوین برای مقابله با چالش های حال و آینده و حرکت به سوی کشاورزی پایدار بیان شود.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، کشاورزی پایدار ، کشاورزی هوشمند ، منابع طبیعی ، زنجیره تامین