مدیریت منابع طبیعی و چارچوب های حقوقی: تحلیل چگونگی مدیریت پایدار منابع طبیعی با توجه به قوانین و مقررات موجود

هدف از انجام این مقاله بررسی مدیریت منابع طبیعی و چارچوب های حقوقی، تحلیل چگونگی مدیریت پایدار منابع طبیعی با توجه به قوانین و مقررات موجود می باشد که با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی و تحلیلی به نگارش در آمده است. مدیریت منابع طبیعی، یکی از اساسی ترین حوزه های سیاست گذاری و برنامه ریزی در راستای توسعه پایدار است. با توجه به رشد جمعیت، گسترش شهرنشینی، تغییرات اقلیمی و بهره برداری بی رویه، منابع طبیعی در معرض تهدیدات جدی قرار گرفته اند. در این میان، چارچوب های حقوقی و قانونی به عنوان ابزاری کلیدی برای تنظیم، حفاظت و بهره برداری عادلانه از این منابع نقش ایفا می کنند. این پژوهش به بررسی نقش قوانین و مقررات ملی و بین المللی در مدیریت منابع طبیعی و موانع اجرایی آن ها در ایران پرداخته است. یافته ها نشان می دهد که علی رغم وجود قوانین متعدد در زمینه منابع آب، خاک، جنگل و مرتع، ضعف در ضمانت اجرایی، پراکندگی نهادی، و نبود هماهنگی بین دستگاه های ذی ربط موجب ناکارآمدی مدیریت منابع شده است. در نتیجه، اصلاح و به روزرسانی قوانین موجود، ارتقاء نظام حکمرانی محیط زیستی، و آموزش جوامع محلی می تواند راهگشای مدیریت پایدار منابع طبیعی باشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت منابع طبیعی ، توسعه پایدار ، چارچوب حقوقی ، قوانین محیط زیستی ، حکمرانی منابع ، ایران