روابط بین فردی دانش آموزان ابتدایی در مدارس

روابط بین فردی نقش مهمی در رشد اجتماعی، عاطفی و تحصیلی دانش آموزان ابتدایی ایفا می کند. دوره ابتدایی به عنوان حساس ترین مرحله رشد شخصیت، زمانی است که کودکان مهارت های اساسی ارتباطی مانند همدلی، همکاری، حل تعارض و اعتماد متقابل را فرا می گیرند. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت روابط بین فردی در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی و شناسایی عوامل موثر بر آن انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی-پیمایشی بوده و جامعه آماری شامل ۳۰۰ دانش آموز پایه های چهارم تا ششم از مدارس ابتدایی شهر تهران است. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسش نامه روابط بین فردی کودکان (Child IPQ) و مصاحبه نیمه ساختاریافته با معلمان و والدین بود. نتایج نشان داد که عواملی همچون سبک تربیتی خانواده، فضای عاطفی مدرسه، تعامل معلم با دانش آموزان، و میزان آموزش مهارت های اجتماعی، تاثیر مستقیم و معناداری بر کیفیت روابط بین فردی کودکان دارد. یافته ها بیانگر ضرورت توجه بیشتر به آموزش مهارت های زندگی، ایجاد فضای روانی امن در کلاس و تعامل مثبت بین معلم و دانش آموزان است. همچنین تقویت مشارکت خانواده ها در فرآیند تربیت اجتماعی دانش آموزان می تواند به ارتقاء روابط بین فردی در مدارس ابتدایی کمک شایانی کند.

کلیدواژه ها:

روابط بین فردی ، دانش آموزان ابتدایی ، مهارت های اجتماعی ، فضای مدرسه ، تعامل معلم و دانش آموز ، رشد عاطفی ، همدلی ، تربیت اجتماعی