رابطه تاب آوری با خودکارآمدی و شیوه های فرزند پروری در معلمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه خودکارآمدی و شیوه های فرزند پروری با تاب آوری بود. روش تحقیق از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه معلمان منطقه ۴ آموزش وپرورش کرج بود. حجم نمونه بر اساس فرمول تاباچنیک و فیدل شامل ۱۵۰ نفر از جامعه آماری با روش نمونه در دسترس انتخاب شد.  ابزار جمع آوری اطلاعات شامل سه پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳)، فرزند پروری بامریند (۱۹۹۱) و خودکارآمدی شرر و همکاران (۱۹۸۲) بود. در این تحقیق فرضیه ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون موردبررسی قرار گرفتند. بررسی نتایج در کل نشان داد بین سبک فرزند پروری مقتدرانه، مستبدانه و میزان خودکارآمدی با تاب آوری معلمان رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. و با توجه به نتایج تحلیل رگرسیون شیوه های فرزند پروری و خودکارآمدی می تواند تاب آوری معلمان را با ضریب تبیین ۰/۵۳ پیش بینی کنند و از بین متغیرهای پیش بین سبک های مقتدرانه و سخت گیرانه و همچنین خودکارآمدی با ضرایب مثبت و بتای ۰/۴۰۱، ۰/۱۳۶ و ۰/۴۲۰ وارد معادله رگرسیونی تاب آوری در معلمان گردیده است. لذا استفاده والدین از شیوه های فرزند پروری مقتدرانه و مستبدانه یا سخت گیرانه می تواند باعث افزایش تاب آوری فرزندان در بزرگ سالی گردد همچنین خودکارآمدی افراد باعث افزایش میزان تاب آوری در آن ها می گردد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تاب آوری ، شیوه های فرزند پروری.