نقش هوش هیجانی و اضطراب کرونا در پیش بینی اثرات پس از سانحه در کارکنان اداره تامین اجتماعی شهرستان زابل

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش هوش هیجانی و اضطراب کرونا در پیش بینی اثرات پس از سانحه در کارکنان اداره تامین اجتماعی شهرستان زابل می باشد. روش تحقیق این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان اداره تامین اجتماعی شهرستان زابل در سال ۱۴۰۱ بود که شامل ۱۸۵ نفر بودند. نمونه آماری با توجه به جدول مورگان به صورت تصادفی ساده ۱۲۳ نفر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه هوش هیجانی شاته (۱۹۹۸)، پرسشنامه اضطراب کرونا علیپور و همکاران (۱۳۹۹) و پرسشنامه اختلال استرس پس از سانحه ویترز و همکاران (۱۹۹۳) بود. جهت تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون و همچنین از نرم افزار SPSS نسخه ۲۷ استفاده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که بین هوش هیجانی و اختلال استرس پس از سانحه رابطه منفی و معناداری (۰/۰۱≥P) و بین اضطراب کرونا با اختلال استرس پس از سانحه رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (۰/۰۱≥P). بر اساس نتایج رگرسیون گام به گام در گام اول هوش هیجانی و در گام دوم اضطراب کرونا ۵۱ درصد اختلال استرس پس از سانحه را پیش بینی کرده است؛ بنابراین می توان گفت هوش هیجانی و اضطراب کرونا قابلیت پیش بینی اختلال استرس پس از سانحه را در کارکنان اداره تامین اجتماعی شهرستان زابل دارند.

کلیدواژه ها:

هوش هیجانی ، اضطراب کرونا ، استرس پس از سانحه.