تاثیر الکترولیت بر ریزساختار و خواص خوردگی پوشش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی روی آلیاژ آلومینیم ۷۰۷۵

اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) روشی موثر برای بهبود مقاومت به خوردگی آلیاژ آلومینیم ۷۰۷۵ است. الکترولیت یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار روی خواص پوشش حاصل می باشد. در این تحقیق جهت بررسی تاثیر الکترولیت، پوشش دهی توسط اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی (PEO) در الکترولیت های سیلیکاتی، فسفاتی و سیلیکاتی-فسفاتی بر روی آلیاژ AA۷۰۷۵ انجام شد. ضخامت پوشش ها توسط ضخامت سنج ادی کارنت اندازه گیری شد. مشخص شد که افزایش غلظت سیلیکات موجب افزایش سرعت رشد پوشش می شود. با افزایش غلظت سیلیکات از ۵ به ۱۰ گرم بر لیتر، ضخامت پوشش از ۷ به ۵/۱۴ میکرومتر رسید. ریزساختار و عناصر تشکیل دهنده پوشش های حاصل توسط SEM مجهز به آشکارساز EDS بررسی شد. مشخص شد حضور فسفات سدیم در الکترولیت، ضمن کند کردن سرعت رشد پوشش، منجر به کاهش ۶/۱۰ درصدی تخلخل آن نیز می شود. مقاومت به خوردگی پوشش ها در محلول ۵/۳ درصد NaCl توسط آزمون EIS ارزیابی شد. مشاهده شد |Z| برای پوشش سیلیکاتی-فسفاتی نسبت به پوشش سیلیکاتی ۸۹ درصد بیشتر است. بنابراین الکترولیت سیلیکاتی-فسفاتی با توجه به تخلخل کمتر بهترین خواص خوردگی را نشان داد.

کلیدواژه ها:

آلومینیم ۷۰۷۵ ، پوشش اکسیداسیون الکترولیتی پلاسمایی ، خوردگی