بررسی تاثیر کم رویی و گوشه گیری دانش آموزان در یادگیری آنها

کم رویی و گوشه گیری از جمله ویژگی های رفتاری هستند که می توانند تاثیرات گسترده ای بر فرآیند یادگیری دانش آموزان داشته باشند. این ویژگی ها معمولا با اضطراب اجتماعی، ترس از قضاوت و تمایل به اجتناب از موقعیت های جمعی همراه اند، که می تواند تعامل دانش آموز با محیط آموزشی را محدود کند. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و به شیوه ی توصیفی – تحلیلی نگاشته شده است. هدف این پژوهش بررسی اثرات روانی، شناختی و اجتماعی کم رویی بر یادگیری و عملکرد تحصیلی است. یافته ها نشان می دهند که کم رویی باعث کاهش اعتماد به نفس تحصیلی، افت انگیزه درونی، افزایش اضطراب امتحان، و تضعیف مهارت های مشارکتی می شود. این عوامل، به صورت زنجیره وار بر یکدیگر تاثیر می گذارند و موجب افت مستمر عملکرد تحصیلی در کوتاه مدت و بلندمدت می شوند. دانش آموزان کم رو معمولا از فعالیت های گروهی، پرسش و پاسخ در کلاس و تعامل با معلم اجتناب می کنند، که این امر آن ها را از فرصت های یادگیری موثر محروم می سازد. همچنین، کم رویی می تواند موجب احساس بی تعلقی اجتماعی شده و مشارکت فعال را کاهش دهد. شواهد حاصل از مطالعات روان شناسی تربیتی حاکی از آن است که این مسئله نیازمند مداخله هدفمند آموزشی و روانی است. در نتیجه، تقویت مهارت های ارتباطی، فراهم کردن فضای حمایتی در کلاس، و آموزش والدین و معلمان برای تشخیص و حمایت از این گروه از دانش آموزان، از جمله راهکارهای موثر برای کاهش پیامدهای منفی کم رویی و بهبود کیفیت یادگیری آنان محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

کم رویی ، یادگیری ، دانش آموزان ، معلم