مقایسه عملکرد جاذب های اصلاح شده کربن فعال و آلومینا با محلول های هیدروکسیدی برای افزایش شدت جذب گاز کربن دی اکسید

در این پژوهش برای افزایش شدت جذب­­ سطحی گاز کربن ­دی ­اکسید، جاذب­های کربن ­­فعال و آلومینای ­فعال با محلول­ های سدیم ­هیدروکسید و پتاسیم ­هیدروکسید اصلاح یافتند. تاثیر پارامترهای گوناگون عملیاتی از جمله مقدار جاذب، غلظت محلول هیدروکسیدی، دما و فشار بر فرایند جذب سطحی بررسی شد. نتیجه­ های آزمایش ­های جذب نشان داد که با کاهش دما و افزایش فشار، ظرفیت جذب  گاز کربن ­دی­ اکسید افزایش می ­یابد و شرایط بهینه جذب کربن ­دی ­اکسید مربوط به دمای ۲۰ درجه سلسیوس، فشار ۶ بار، مقدار ۲ گرم جاذب و غلظت ۳۰ درصد وزنی سدیم ­هیدروکسید و پتاسیم ­هیدروکسید می باشد. دراین شرایط عملیاتی، ظرفیت جذب کربن ­دی ­اکسید برای کربن ­فعال اصلاح شده با محلول ­های هیدروکسیدی سدیم و پتاسیم به ترتیب  برابر با ۳۲/۱۰۴ و ۰۰/۸۴ میلی­ گرم بر گرم جاذب به دست آمد که نشان ­دهنده افزایش ۸۳ و ۴۸ درصدی کربن ­فعال اصلاح ­یافته در مقایسه با کربن ­فعال اصلاح ­نیافته می ­باشد. این در حالی است که ظرفیت جذب کربن ­دی اکسید برای آلومینای ­فعال اصلاح شده با محلول ­های هیدروکسیدی سدیم و پتاسیم به ترتیب برابر با ۷۰/۱۴۶ و ۸۴/۱۳۰ میلی گرم بر گرم جاذب به­ دست آمد که نشان­ دهنده افزایش ۶۵ و ۴۷ درصدی آلومیناهای ­فعال اصلاح ­یافته در مقایسه با آلومینای ­فعال اصلاح ­نیافته می­ باشد. در حالت کلی جاذب آلومینای ­فعال اصلاح یافته در مقایسه با کربن ­فعال اصلاح ­یافته دارای ظرفیت جذب کربن ­دی­ اکسید بالاتری می باشد.

کلیدواژه ها:

جذب شیمیایی ، کربن دی اکسید ، سدیم هیدروکسید ، پتاسیم هیدروکسید ، کربن فعال ، آلومینای فعال