بهینه سازی فرایند تولید کربوکسی متیل سلولوز از باگاس (تفاله) نیشکر
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 34
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_NSMSI-40-2_018
تاریخ نمایه سازی: 7 خرداد 1404
چکیده مقاله:
کربوکسی متیل سلولوز پلیمری محلول در آب است که کاربردهای فراوانی در صنایع گوناگون دارد. منابع گوناگونی برای تهیه کربوکسی متیل سلولوز وجود دارد که یکی از آ ن ها باگاس است. باگاس(تفاله) نیشکر متشکل از سلولوز، همی سلولوز و لیگنین است. از آنجا که ۴۰ -۳۰ درصد باگاس دارای سلولوز است، بنابراین می تواند به عنوان منبع سلولوز برای تهیه کربوکسی متیل سلولوز درنظر گرفته شود. در این پژوهش همی سلولوز و لیگنین به وسیله محلول اسید رقیق و سدیم هیدروکسید از باگاس جدا و سلولوز استخراج شد. سولفوریک اسید و نیتریک اسید رقیق در مرحله اسیدی استفاده شدند که سولفوریک اسید باعث حذف بیشتری از همی سلولوز شد. برای جداسازی کامل سلولوز، از درصد های گوناگون محلول سولفوریک اسید و سدیم هیدروکسید در زمان های متفاوت از واکنش استفاده شد. با محاسبه سطح نرمال شده زیر پیک های مشخصه طیف FT-IR بهدستآمده از نمونه ها با نرم افزار Origin و مقایسه آن ها، نمونه با بیش ترین مقدار سلولوز استخراج شده انتخاب شد. سلولوز استخراج شده در این مرحله برای تهیه کربوکسی متیل سلولوز استفاده شد. در مرحله بعد روش پاسخ سطح (RSM) همراه با طراحی آزمون Box-Behnken Design (BBD) برای دستیابی به بیش ترین درجه جانشینی کربوکسی متیل سلولوز به کار گرفته شد. متغیرهای مستقل این طراحی عبارت از دمای واکنش، غلظت محلول سدیم هیدروکسید و مقدار سدیم مونوکلرواستات به ازای هر گرم سلولوز بود. بیش ترین درجه جانشینی ۶۶/۰ تعیین شد، در حالی که فاکتور رضایت ۱۴/۹۷ درصد محاسبه شد که نشانگر مطابقت خوب مدل با داده های تجربی است. گرانروی محلول ۲ درصد کربوکسی متیل سلولوز با درجه جانشینی ۶۶ / برابر با cP ۸/۲۴ و وزن مولکولی این نمونه ۲۶۱۰۰۰ گرم بر مول شد که در مواد شوینده کاربرد دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد ابراهیم زینالی
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
رامین طاهرخانی
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
شکوفه حکیم
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
صدیقه سلطانی
پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی ایران، تهران، ایران
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :