پتانسیل سنجی مزرعه های خورشیدی با روش های تصمیم گیری چند معیاره در ایران

یکی از راه­ های پیشرفت به سمت انرژی پایدار، استفاده از انرژی خورشیدی در جهان است. ایران نیز پتانسیل بالایی برای استفاده از انرژی خورشیدی دارد، ولی شناسایی منطقه­ های مناسب برای ساخت نیروگاه­ های خورشیدی یک موضوع مهم است. هدف از این پژوهش ارزیابی پتانسیل انرژی خورشیدی ۹ مرکز استان در ایران با ۳ روش تصمیم گیری چند معیاره مجموع ساده وزنی، تاپسیس و الکتره می ­باشد. در این راستا از ۳ معیار اصلی محل نصب، شرایط آب و هوایی و ریسک استفاده شد،که شامل ۱۱ زیر معیار بوده و با روش آنتروپی شنون وزن­دهی شدند. در این وزن­دهی، بیش­ترین و کم­ترین وزن به ترتیب به معیارهای جمعیت و میزان تابش افقی اختصاص یافت. نتیجه های اولویت­بندی نیز نشان می ­دهد، که زاهدان، در هر ۳ روش به گزینه ­های دیگر اولویت دارد و امتیاز این گزینه، در روش مجموع ساده وزنی ۴۸۸۹۰۴/۰، در روش تاپسیس ۸۴۸۵/۰ و در روش الکتره، زاهدان و تبریز هر دو با تعداد ۵ برتری، نسبت به سایر گزینه ­ها در اولویت هستند، همچنین در هر ۳ روش، تهران به عنوان بدترین گزینه برای احداث نیروگاه­ های خورشیدی انتخاب شد و امتیاز این گزینه در روش مجموع ساده وزنی ۱۶۷۰۱۵/۰، در روش تاپسیس ۴۴۵۲/۰ و در روش الکتره نیز همراه با کرمان بدون داشتن برتری به گزینه ­های دیگر در اولویت آخر قرار گرفتند. همچنین در ۶ حالت گوناگون، آنالیز حساسیت روی مدل ­های ارائه شده، صورت گرفت. نتیجه های آنالیز حساسیت نشان داد، که روش تاپسیس حساسیت کمتری، نسبت به ۲ روش دیگر، بر روی اوزان­ شاخص­ ها دارد.

کلیدواژه ها:

انرژی خورشیدی ، نیروگاه خورشیدی ، تصمیم گیری چندمعیاره ، آنالیز حساسیت ، تاپسیس