تاثیر روش سنتز و حضور اکسید فلزها به عنوان بهبود دهنده برای بهبود فعالیت کاتالیستی نوری تیتانیا سیلیکا در تخریب آلاینده رنگی

در این پژوهش­ عملکرد کاتالیست تیتانیا-سیلیکا با درصدهای وزنی گوناگون در فرایند تخریب کاتالیستی نوری آلاینده رنگی رودامین ب تحت تابش نور فرابنفش  مورد بررسی قرار گرفت. همچنین دو روش سنتز تلقیح خشک و تر مقایسه شدند و مشخص شد میزان تخریب کاتالیستی نوری در روش تلقیح تر نسبت به تلقیح خشک ییش­تر است. برای بهبود بیش­تر فعالیت کاتالیستی نوری از اکسید فلزهای تنگستن، بیسموت، سریم، وانادیوم، آهن، مس، نقره، نیکل و روی بر پایه تیتانیا سیلیکا به عنوان بهبود دهنده استفاده شد. از فناوریهای تبدیل فوریه فروسرخ (FT-IR)، پراش پرتو ایکس(XRD)، جذب و دفع نیتروژن (N۲ adsorption-desorption) برای تعیین مشخصه و جستجوی رابطه ساختار - عملکرد این نانوساختارها استفاده شد. بررسی ها نشان داد که تخریب کاتالیستی نوری به روش تلقیح تر با حضور اکسید فلزی تنگستن با درصد وزنی ۳ در شرایط ۶=pH، mg/L۱۰= غلظت اولیه رودامین ب، g/L۱= مقدار کاتالیست، oC۲۵= دمای محلول آلاینده رنگی­ و در مدت زمان ۲۴۰ دقیقه به میزان تبدیل %۹۸ می رسد.

کلیدواژه ها:

تیتانیا-سیلیکا ، تلقیح خشک و تر ، اکسید فلزی ، نانوکاتالیست نوری ، رودامین ب ، نور فرابنفش